EUROPESE WOLF

De Europese wolf: ontdek hoe dit dier is, zijn fysieke kenmerken, karakter, gedrag, etc. De Canidae-familie bestaat uit verschillende wilde dieren en ook...

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

De Canidae-familie bestaat uit verschillende wilde dieren en ook gedomesticeerde honden. Specifiek willen we in dit Planet Animal-bestand informatie presenteren over een van de soorten wolven, de Europese, Canis lupus lupus, die is onderverdeeld in verschillende ondersoorten. Ook bekend als de Euraziatische of Europese wolf, het is een dier met onderscheidende kenmerken binnen de groep.

Wolven hebben een oude relatie met mensen, die aan de ene kant aanleiding heeft gegeven tot fabels, mythen en zelfs filmische creaties, maar aan de andere kant zijn ze vaak vreselijk getroffen door massale jacht.Blijf de volgende regels lezen om de Europese wolf te ontdekken.

Oorsprong

  • Azië
  • Europa

Kenmerken van de Europese wolf

Gezien zijn kenmerken is de Europese wolf een van de grote roofdieren van Europa, in feite is het de tweede, aangezien de eerste plaats toebehoort aan de bruine beer. Dit zijn de belangrijkste kenmerken:

  • Het is over het algemeen een grote wolf, hoewel de afmetingen kunnen variëren afhankelijk van de specifieke regio waar hij leeft. Wolven die verder naar het noorden worden gevonden, kunnen bijvoorbeeld ongeveer 80 kg wegen, terwijl die in meer zuidelijke regio's tussen de 25 kg en 30 kg wegen.
  • De lengte van het lichaam varieert tussen 1 en 1,6 meter. De hoogte bereikt en kan 40 centimeter overschrijden.
  • De voetafdruk van een wolf is vergelijkbaar met die van een grote hond. Het bestaat uit vier vingers met klauwen.
  • De schedel is smaller dan die van andere wolven, een kenmerk dat toeneemt tot de vorming van de neus.
  • De oren bevinden zich in een hoge positie, waardoor ze dichtbij zijn, hoewel ze kort zijn.
  • Het heeft lange poten, maar met een ietwat smalle basis.
  • De vacht is relatief kort, met uitzondering van de nek, rug en staart, waar hij over het algemeen langer is.
  • Wat betreft de kleuring, deze kan variëren. Noordelijke exemplaren hebben vaak lichtere grijsachtige tinten, terwijl ze in andere regio's de neiging hebben bruin van kleur te zijn, met roodachtige delen. Het is echter gebruikelijk dat ze wit zijn van de wangen tot de borst.

Europese wolvenhabitat

De Europese wolf was ooit de meest voorkomende carnivoor en was aanwezig in vrijwel elk land op het continent, op enkele uitzonderingen na, zoals het Verenigd Koninkrijk.Vanaf de 20e eeuw veranderde hun situatie echter drastisch. Dankzij herintroductieprojecten kan het tegenwoordig weer aanwezig zijn in landen als Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Zweden en Noorwegen, maar ook in het oosten van het continent en op het Iberisch schiereiland. Evenzo wordt een bevolkingstoename geschat in de richting van Noord- en Centraal-Azië.

Het leefgebied van de Europese wolf is gevarieerd, dit verta alt zich in een flexibiliteit die hij in de loop van de tijd heeft getoond in termen van territoriale expansie. In die zin kan het geïsoleerde bossen bewonen met verschillende temperatuurbereiken, bossen, met sneeuw bedekte ecosystemen, graslanden en plaatsen dicht bij menselijke populaties, wat conflicten veroorzaakt.

Gewoonten van de Europese wolf

Deze hoektanden hebben een goed gedefinieerde sociale structuur in de kuddes waarin ze leven. Hun aantal varieert afhankelijk van de beschikbaarheid van voedsel en de leefomstandigheden.De groep wordt geleid door een paar vrouwelijke en mannelijke alfa's, die onder andere als eerste eten. Europese wolven hebben de neiging om territoriaal te zijn, in feite is het van vitaal belang voor een individu van een bepaalde leeftijd om een partner te hebben en in staat te zijn om hun eigen roedel te vormen.

Eenmaal geïnstalleerd, zijn ze jaloers op hun uitbreidingsgebied, dat, afhankelijk van de regio, kan variëren tussen 100 en 500 vierkante kilometer. Om het territorium af te bakenen, gebruiken ze markeringen van urine en uitwerpselen, waarmee ze hun aanwezigheid aan andere groepen kenbaar maken. Als deze de limieten overschrijden, kunnen gewelddadige confrontaties ontstaan. Europese wolven zijn over het algemeen actief binnen hun bereik en bewegen zich daarbinnen.

Europese wolven voeren

De Europese wolf is een vleesetend dier. De prooi die zijn leefgebied bevolkt, bepa alt zijn aanwezigheid in het gebied. Het heeft een gevarieerd dieet en consumeert een grote verscheidenheid aan dieren, aangezien een gemiddelde wolf 1,5 tot 2 kg vlees per dag nodig heeft om zichzelf te onderhouden, zelfs als hij meerdere dagen zonder eten kan.Op deze manier kan deze ondersoort van de wolf zich voeden met elanden, herten, wilde zwijnen, reeën, rendieren, bizons, kleine ongewervelde dieren en mogelijk zelfs vegetatie. Wanneer er een tekort aan voedsel is, worden wolven gedwongen om huisdieren aan te vallen, zoals schapen of koeien. Bovendien voeden ze zich in deze omstandigheden zelfs met afval.

Reproductie van de Europese wolf

Over het algemeen is het fokken van Europese wolven een voorrecht van het alfapaar, dus andere individuen moeten op een gegeven moment onafhankelijk worden en hun eigen roedel vinden om hun nakomelingen te krijgen. Gewoonlijk bereiken deze dieren geslachtsrijpheid op tweejarige leeftijd. Het broedseizoen vindt plaats tussen januari en april, hoewel het meestal later is voor de groepen die in het noorden van de regio wonen. De draagtijd duurt tussen de 60 en 63 dagen en elk nest heeft 5 tot 6 welpen, hoewel dit afhankelijk is van de beschikbaarheid van voedsel.De nieuwe leden van de groep blijven daar tot ze twee jaar oud zijn, waarna ze ervan geëmancipeerd zijn.

Instandhoudingsstatus van de Europese wolf

De Europese wolf is een ondersoort die al eeuwenlang onder grote druk staat, tot op het punt dat ze uit bepaalde regio's is verdwenen door de vervolging en moord op elk individu tot op het laatst, waarvoor zelfs beloningen werden uitgeloofd en wetten aangenomen. Dankzij de inspanningen gericht op het behoud ervan, is dit dier in verschillende landen opnieuw geïntroduceerd en is het eveneens teruggezet in de oorspronkelijke gebieden waaruit het was geëlimineerd.

Momenteel heeft de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) de grijze wolvensoort gecategoriseerd als minst zorgwekkende soort, maar afhankelijk van de omstandigheden van de ondersoort zijn er in elke regio specifieke richtlijnen opgesteld, wat heeft geleid tot hun opname in bepaalde rechtsinstrumenten voor hun bescherming.

Foto's van de Europese wolf

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!