Vanwege zijn wreedheid, vraatzucht en grote aanpassingsvermogen is de brulkikker een soort die het voortbestaan van veel andere soorten bedreigt, waaronder andere soorten kikkers en amfibieën. Het is dus een invasieve soort. Deze kikkers, afkomstig uit Noord-Amerika, koloniseren ongeremd alle soorten ecosystemen. Elke plek waar water is, is een mogelijk doelwit voor het creëren van indrukwekkende kolonies brulkikkers. Wil je weten waarom deze kikkers zo gevaarlijk zijn voor de omgeving waarin ze leven?
In dit gedeelte van PlanèteAnimal gewijd aan kikkersoorten, zullen we in detail praten over de brulkikker, zijn kenmerken, zijn leefgebied, zijn dieet en zijn voortplanting, alle factoren die een essentiële rol hebben gespeeld in zijn ontwikkeling als een invasieve soorten.
Veel leesplezier!
Oorsprong
- Amerika
- Canada
- Verenigde Staten
Oorsprong van de brulkikker
De brulkikker is een amfibie van de familie Ranidae die afkomstig is van het Amerikaanse continent, meer bepaald uit Noord-Amerika, en typisch is voor Zuid-Canada, Oost-Mexico en de hele VERENIGDE STATEN. Toch wordt deze kikker in sommige Amerikaanse staten als een invasieve soort beschouwd. Zo arriveerde hij in het begin van de 20e eeuw in Californië, waar hij zich vestigde als een dominante soort die sterke concurrentie uitoefende op de lokale fauna.
Deze kikkers zijn in veel landen over de hele wereld een invasieve soort geworden. Dit is geen toeval, aangezien deze abrupte uitbreiding natuurlijk het gevolg is van menselijk ingrijpen, aangezien deze kikkers zijn geëxporteerd om exotische huisdieren te worden, maar ook om te worden gegeten als gastronomisch voedsel.
De soort wordt momenteel beschouwd als een invasieve soort, een van de meest agressieve, in alle landen waar kolonies van deze kikkers zijn gevormd, en is uitgeroepen tot een van de 100 meest schadelijke en meest destructieve soorten ter wereld.
Bull Frog Fysieke eigenschappen
De brulkikker is de grootste kikker in Noord-Amerika. Ze hebben lange achterpoten, 25 cm lang, die langer zijn dan het lichaam zelf, dat ongeveer 20 cm lang is. Deze kikkers kunnen meer dan 1 kilogram wegen en zijn in totaal ongeveer 10 tot 17 tot 46 centimeter groot.Een wilde brulkikker kan ongeveer 10 jaar oud worden, terwijl hij in gevangenschap wel 16 jaar kan worden.
De kop van de brulkikker is plat en tamelijk breed, met een huidplooi aan beide zijden van de kop, met name van achter de ogen tot aan het trommelvlies. Het is in het trommelvlies dat seksueel dimorfisme wordt aangetroffen bij brulkikkers, waarbij mannetjes een breder trommelvlies hebben met een donkere rand, terwijl de diameter kleiner is bij vrouwtjes, die even groot zijn als hun ogen. .
Ze hebben donkere vlekken of vlekken dan de rest van het lichaam, verspreid over de romp, het hoofd en de ledematen. Deze extremiteiten eindigen in viertenige handen en voeten, met interdigitale membranen tussen alle tenen van de achterpoten behalve de vierde.
Bulkikker Habitat
Brulkikkers zijn een van de dieren met het grootste aanpassingsvermogen, daarom worden ze gevonden in de buurt van bijna alle zoetwatermassa's, vooral die waar de temperaturen niet te laag zijn.Ze geven de voorkeur aan het stilstaande water van meren, stuwmeren, moerassen of vijvers, boven dat van rivieren of, in het algemeen, water met stroming. De aanwezigheid van dit water is van vitaal belang, want daar begint het leven van een amfibie. Bovendien zijn deze kikkers een voedselbron voor veel dieren die typisch zijn voor deze aquatische ecosystemen, zoals reigers, vissen, zoals de angstaanjagende Noord-Amerikaanse zwarte baars, of alligators.
Hoewel deze soort inheems is in Noord-Amerika, waar hij in bijna alle meren en stuwmeren voorkomt, heeft hij zich verspreid naar verschillende geografische gebieden met de grote verscheidenheid aan klimaten en ecologische omstandigheden. Momenteel worden wilde brulkikkers gevonden in Europa, Azië en Zuid-Amerika. Deze kikkers worden beschouwd als een invasieve soort en zijn behoorlijk gevaarlijk voor de ecosystemen die ze koloniseren.
Reproductie van de brulkikker
Brulkikkers of brulkikkers kunnen, net als andere amfibieën, tijd in en uit het water doorbrengen. Maar tijdens de broedperiode, van mei tot juni, heeft de brulkikker zoet water in de buurt nodig, want daar leggen ze hun eieren. Mannetjes brulkikkers maken vrouwtjes het hof, waarna de paring plaatsvindt. De vrouwtjeskikker legt dan haar eieren.
Een brulkikker kan in één keer ongeveer 20.000 eieren leggen. Het feit dat er zoveel eieren zijn, is erg belangrijk, omdat veel kikkervisjes het niet zullen overleven, omdat ze als voedsel dienen voor veel roofdieren. Bovendien hebben deze eieren een heel bijzondere eigenschap, namelijk dat ze een onaangename smaak hebben voor verschillende soorten hagedissen, wat dient om te voorkomen dat ze ze verslinden voordat ze uitkomen. De eieren worden op het wateroppervlak gelegd, waar ze een week blijven drijven voordat de kikkervisjes uitkomen.
Deze kikkervisjes zullen geleidelijk volwassen worden, totdat degenen die erin slagen om de vele gevaren die hen te wachten staan te overleven, zoals de vele roofdieren in de omgeving, in kikkers veranderen. Zijn ledematen groeien geleidelijk tot ze de grootte en vorm hebben van die van een volwassen brulkikker. Het duurt ongeveer 3 jaar om de uiteindelijke grootte te bereiken.
Bull Frog Voeren
Deze amfibieën hebben een vleesetend dieet, evenals een nachtelijk vleesetend dieet, dat wil zeggen dat ze zich voornamelijk 's nachts voeden. Onder hun vele en gevarieerde prooien bevinden zich insecten zoals kevers of Lepidoptera, spinachtigen, wormen en regenwormen, slakken, vissen, hagedissen, schildpadden, hagedissen, knaagdieren, vleermuizen, slangen en zelfs vogels. Door de lijst met prooien te zien, begrijp je hoe gevaarlijk een grote kolonie brulkikkers kan zijn voor het evenwicht van een ecosysteem.Bovendien voeden kikkervisjes zich voornamelijk met algen, waterplanten en sommige ongewervelde dieren.
De kreet van de brulkikker
De doordringende schreeuw van brulkikkers, die ze uitstoten wanneer ze worden bedreigd of in het nauw gedreven, kan hun leven redden. Deze krachtige kreet kan inderdaad zo schokkend zijn voor het roofdier dat het uiteindelijk lang genoeg van het paard wordt losgelaten om de brulkikker de tijd te geven te ontsnappen.
Curiosities
¿Sabes que la rana toro está beschouwd als een van de meest agressieve en perjudiciële binnendringende soorten op wereldniveau? La Union International para la Conservación de la Naturaleza (IUCN) catalogiseert de dentro van de las 100 soorten invasies más agresivas, algo que no es de extrañar, pues la expansie de este anfibio por all the global es brutal, así como los daños que ocasiona tanto in het midden zoals bij de endemische soorten van de regio.
Het is een feit dat de meeste capaciteiten van de wereld zich hebben aangepast, wat de capaciteit van de wereld en de specifieke kenmerken van een groot ecosysteem van ecosystemen heeft opgeleverd. recursos heeft de neiging gekend om veel van de andere abocadas dramatisch te laten verdwijnen.
Además estas ranas acaban con muchas especies ya que las utilizan como fuente de alimento, por lo que no es rare que en España s altaran las alarmas al encontrar ejemplares de rana toro en el Río Ebro. En España la rana toro ha sido incluida dentro del Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras y se toman medidas preventivas cada vez que se vistan ejemplares en el medio.
Pero este problema ha sido creado por nosotros mismos, los humanos, pues hemos sido nosotros los que hemos criado ranas toro para que sean tanto nuestras mascotas como parte de la dieet. Esto, gecombineerd met de fortaleza de este anfibio y su capacity para viajar largas distances, ha permitido that the rana toro is aanwezig in grote gebieden en geografisch zeer ver weg, estando strekte zich uit over heel Europa, vooral in de westerse landen.
Foto's van Brulkikker of Brulkikker
