Darwin's kikker, ook bekend als de zuidelijke Darwin's kikker, is een kleine amfibie afkomstig uit Zuid-Amerika die wereldberoemd werd nadat hij werd genoemd in de geschriften van Darwin. In hun natuurlijke omgeving kunnen deze kikkers moeilijk te observeren zijn, omdat ze zich meestal gemakkelijk kunnen verbergen dankzij hun lommerrijke uiterlijk.
Als je meer wilt weten over een van de meest intrigerende kikkersoorten ter wereld, nodigen we je uit om door te gaan met het lezen van dit PlanetAnimal-blad, waarin je nuttige informatie vindt over de oorsprong, fysieke verschijning, voortplanting, dieet en beschermingsstatus van de kikker van Darwin.
Oorsprong
- Amerika
- Argentinië
- Chili
Oorsprong van de kikker van Darwin
Darwin's kikker (Rhinoderma darwinii) is een kleine amfibie die endemisch is in Argentinië en Chili en voornamelijk leeft in de gematigde bossen van de Patagonische regio. Deze soort past zich perfect aan vochtige en boomrijke gebieden aan, waarvan de hoogte varieert tussen 15 en 1800 meter boven zeeniveau, en heeft een voorkeur voor volwassen oerbossen met een complexe structuur.
In Argentinië zijn individuen van deze soort alleen aanwezig in de regio's die grenzen aan Chili. We kunnen hun aanwezigheid observeren in de nationale parken Nahuel Huapi en Lanín, gelegen tussen de provincies Río Negro en Neuquén.In Chili vinden we Darwins kikker van respectievelijk de stad Concepción tot Aysén gelegen in de regio's VIII en XI.
De naam is een eerbetoon aan de grote Engelse natuuronderzoeker en bioloog Charles Darwin, die als eerste deze soort portretteerde tijdens zijn beroemde reizen in Zuid-Amerika, en er een paar regels aan wijdde in zijn boek "Le voyage of the Beagle”.
Kenmerken van de kikker van Darwin
Darwins kikker wordt gekenmerkt door een afgerond lichaam, een driehoekige kop met een spitse snuit en een cilindrisch neusaanhangsel. Vrouwtjes zijn over het algemeen iets groter en meten tussen de 2,5 en 3,5 cm als ze volgroeid zijn, terwijl mannetjes nauwelijks groter worden dan 2,8 cm. Evenzo kan de grootte van deze kikkers variëren, afhankelijk van het klimaat van hun leefgebied, waarbij de grootste exemplaren de neiging hebben om in regio's met meer uitgesproken seizoenen te leven.
Hun ledematen zijn relatief lang en dun in vergelijking met de rest van hun lichaam. De voorpoten hebben geen vinnen tussen de vingers, terwijl bij de achterpoten de vinnen alleen aanwezig zijn op de eerste drie vingers.De huid op zijn rug is enigszins korrelig en heeft zijplooien, hij kan verschillende tinten hebben, variërend van felgroen tot koffiebruine tinten. Op het ventrale gebied domineert de zwarte achtergrond met witte vlekken, een patroon dat kenmerkend zou kunnen zijn voor een aposematische kleuring om roofdieren te waarschuwen en af te schrikken.
In Chili is er een andere soort kikker, genaamd Rhinoderma rufum en in de volksmond bekend als de Chileense Darwin-kikker of noordelijke Darwin-kikker, die sterk lijkt op de Darwin-kikker (zuidelijk). Helaas wordt deze kleine Chileense kikker als een uitgestorven soort beschouwd, aangezien hij sinds 1978 niet meer officieel in zijn natuurlijke omgeving is waargenomen.
Gedrag van Darwins kikker
Dankzij de vorm en kleur van zijn lichaam kan de kikker van Darwin zich vrij gemakkelijk camoufleren tussen de bladeren van de immense Patagonische bossen, waardoor hij veel van zijn roofdieren afschrikt.Desondanks wordt deze kleine amfibie geconfronteerd met verschillende roofdieren in zijn natuurlijke habitat, zoals knaagdieren, vogels en slangen. Ook als de camouflagetechniek niet kan worden gebruikt of niet effectief is, en de kikker oog in oog komt te staan met een roofdier, springt hij meestal achteruit en laat zich op zijn rug vallen, waardoor het eigenaardige patroon van zijn maag zichtbaar wordt. Dit gedrag is een van de bewijzen die ertoe leiden dat experts geloven dat het aposematische pigmentatie is om roofdieren te waarschuwen en af te schrikken.
Wat zijn dieet betreft, het is een vleesetend dier, wiens dieet voornamelijk gebaseerd is op de consumptie van insecten, slakken, spinnen, wormen en kleine ongewervelde dieren zo algemeen. Om te jagen gebruiken Darwins kikkers hun lange, plakkerige tongen strategisch om prooien te vangen, terwijl ze "gecamoufleerd" blijven tussen de bladeren van oerbossen of moerassige gebieden.
Een van de meest merkwaardige aspecten van Darwins kikkergedrag is zijn roep, die een zeer hoog geluid produceert, vergelijkbaar met dat van sommige vogels. Voor het menselijk oor klinkt dit geluid misschien als het gefluit van cowboys in de weiden, dus deze schattige kleine kikker wordt in zijn geboorteland ook wel de "cowboykikker" genoemd.
Reproductie van de kikker van Darwin
De voortplanting van de kikker van Darwin is een uniek fenomeen in de wereld van amfibieën, dat wordt gekenmerkt door een bepaalde vorm van incubatie genaamd "neomelia" . Tijdens het broedseizoen ontmoeten mannetjes en vrouwtjes elkaar en voeren ze een soort korte, tedere huwelijksomhelzing uit, genaamd Amplexus. Aan het einde van deze omhelzing legt het vrouwtje tussen de 3 en 30 kleine eieren op de grond, die over het algemeen niet groter zijn dan 4 mm in diameter. Ongeveer 15 dagen na de amplexus maken de embryo's al hun eerste bewegingen, en het is dan dat het mannetje ze in zijn mond brengt zodat ze de vocale zak in zijn keel bereiken.
In de vocale zak van het mannetje voltooien kikkervisjes hun ontwikkeling meestal in de lente of herfst. Na ongeveer zes tot acht weken worden de kleine kikkers door een opening onder de tong uit de stemzak van hun ouders "verdreven" . Vanaf dit moment zijn ze klaar om te springen en zich aan te passen aan het aardse leven, zoals hun ouders doen.
De broedseizoenen van de Darwinkikker zijn onregelmatig en kunnen het hele jaar door voorkomen. Dit specifieke type incubatie dat ze uitvoeren, wordt echter meestal begunstigd door de hitte van de zomer, dus ze vinden meestal plaats tussen december en maart
Darwins beschermingsstatus voor kikkers
Vraag je je af of de kikker van Darwin met uitsterven wordt bedreigd? Momenteel is de kikker van Darwin een bedreigde diersoort, geclassificeerd als "bedreigd" op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten, opgesteld door de IUCN (International Union for Conservation of Nature).
De snelle en zorgwekkende afname van de bevolking is voornamelijk te wijten aan het feit dat oerbossen sinds enkele jaren zijn aangetast om plaats te maken voor landbouw- en veeteeltgebieden. Naast ontbossing lijken Darwins kikkers bijzonder vatbaar voor een besmettelijke ziekte genaamd chytridiomycose, die verschillende soorten amfibieën treft en wordt veroorzaakt door een schimmel van het geslacht Chytridiomycota.
De "Darwin's Frog Binational Conservation Strategy" is een belangrijk initiatief dat, zoals de naam al doet vermoeden, tot doel heeft de vernietiging van Darwins kikkerhabitat een h alt toe te roepen, te voorkomen dat er op wordt gejaagd of gevangen en om het bewustzijn te vergroten van zijn essentiële rol in de balans van Zuid-Amerikaanse ecosystemen.
Referenties- Crump, ML (2002) Natuurlijke historie van Darwins kikker Rhinoderma darwinii. Herpetologische natuurlijke historie 9, pp.21-31.
- Formas, R. et al (1975) La identidad del batracio chileno Heminectes rufus Philippi, 1902. Physis 34: pp.147-157
- Cei, JM (1962) Batracios de Chile. Publicaties van de Universidad de Chile. Santiago, Chili. blz.180.
- Burger C. (1905) Rhinoderma darwini neomelia. D&B Imprenta Cervantes, Santiago de Chile. p.23
- IUCN Rode Lijst van bedreigde diersoorten. De rode lijst van de IUCN van bedreigde diersoorten.
- Cunningham, Andrew A.; Barrientos, Carlos; Ortiz, Juan Carlos; Busse, Klaus; Clarke, Barry T.; Valenzuela-Sánchez, Andrés; Soto Azat, Claudio (2013). Drijft chytridiomycose de kikkers van Darwin tot uitsterven? PLOS EEN 8 (11).
Darwin's Frog Pictures
