De orde Anurans is een groep amfibieën die algemeen bekend staan als kikkers en padden. Veel van deze dieren vallen onder de categorie van bedreigde diersoorten als gevolg van illegale handel of wijziging van hun leefgebied, wat zeer nadelig is voor deze soorten vanwege hun hoge gevoeligheid voor variaties in de ecosystemen waarin ze leven.
In dit nummer van PlanèteAnimal wilden we u informatie geven over de Madagaskische rode pad, een dier dat veel aandacht heeft getrokken vanwege zijn bijzondere kleur en dat bedreigd wordt door zijn illegale handel.Hier zijn enkele interessante feiten over de oorsprong, biologische en ecologische kenmerken en de huidige staat van instandhouding.
Oorsprong
- Afrika
- Madagaskar
Oorsprong van de Madagaskar rode pad
Amfibieën omvatten de familie Microhylidae en het geslacht Dyscophus, dat drie soorten bevat, waaronder de rode pad uit Madagaskar (Dyscophus antongilii). De soort Dyscophus guineti heeft echter een vergelijkbare kleur, daarom staat hij bekend als de tomatenkikker. Sommige wetenschappelijke rapporten geven aan dat de verschillen tussen deze soorten onduidelijk zijn, en wijzen alleen op een variatie in de kleurschakering tussen hen. Andere studies geven echter aan dat het duidelijk evolutionair verschillende individuen zijn.
De rode pad uit Madagaskar komt, zoals de naam al doet vermoeden, oorspronkelijk uit Madagaskar en is wijd verspreid in het noordoostelijke deel van dit eilandgebied. Hij is vooral aanwezig in de plaatsen Maroantsetra en Ambatovaky.Er wordt echter aangenomen dat het in verschillende regio's van het eiland wordt verspreid.
Kenmerken van de Madagaskar Rode Pad
Het meest onderscheidende kenmerk van de soort is de roodoranje kleur. Daarnaast heeft het aan elke kant twee zwarte strepen. De rug is geler bij mannetjes en roodachtig bij vrouwtjes, terwijl het ventrale deel bij beide witachtig is. Mannetjes zijn kleiner dan vrouwtjes, meten tussen de 60 en 65 millimeter en wegen ongeveer 40 gram, terwijl vrouwtjes tussen de 90 en 95 millimeter zijn en iets meer dan 200 gram wegen.
De huid van de Madagaskar Rode Pad is glad, heeft twee plooien aan de zijkanten van de rug en heeft meestal kleine netsnoeren. Zijn lichaam is rond en hij kan uitzetten als hij gevaar loopt, om de indruk te wekken groter te zijn. Ze kunnen ook een giftige, witte, lijmachtige substantie afscheiden via hun huid.Om deze reden behoort hij tot de meest giftige kikkers, hoewel hij niet dodelijk is voor mensen.
Habitat van de Madagaskar rode pad
De rode pad van Madagaskar leeft in natte gebieden of in de buurt van watermassa's, zoals regenwouden, kreupelhout, wetlands, moerassen, laaggelegen wetlands, gecultiveerde gebieden, kanalen, afvoeren en zelfs in tuinen in stedelijke gebieden.
Een belangrijk aspect om rekening mee te houden met betrekking tot zijn omgeving is dat hoewel de soort wijd verspreid is en als aanpasbaar wordt beschouwd, veel van deze gebieden zwaar worden beïnvloed door residentiële en commerciële ontwikkeling. Ondanks dit aanpassingsvermogen zijn er in dit opzicht altijd grenzen, omdat geen enkele soort onbeperkte transformaties in zijn ecosystemen kan tolereren.
Voedsel van de rode pad uit Madagaskar
De Madagascar Red Toad is een vleesetend dier dat verschillende soorten kleine ongewervelde dieren kan consumeren, zoals insecten, wormen en spinnen.Bovendien zijn deze dieren biologische controllers van bepaalde geleedpotigen die aanwezig zijn in de ecosystemen die ze delen. Ze jagen meestal op hun prooi door deze in een hinderlaag te lokken onder het strooisel waar ze zich verstoppen.
Aan de andere kant zijn het niet erg actieve dieren die nachtelijke gewoonten hebben, dus eten ze vooral 's nachts. Rapporten geven aan dat het dieet van de rode pad uit Madagaskar zijn kenmerkende kleuring beïnvloedt.
Reproductie van de rode pad uit Madagaskar
Ze broeden in stilstaand, permanent of tijdelijk water, in moerassen, overstroomde gebieden en zelfs in sloten met water. Hun broedseizoen is tussen januari en maart, met het begin van zware regenval, waarin de mannetjes geluiden uitzenden om vrouwtjes aan te trekken. Dit proces vindt plaats in gebieden in de buurt van water, waar ze de neiging hebben om te clusteren en, na het begin van amplexia, legt het vrouwtje een van de honderden eieren in een kleverige massa op het wateroppervlak.
Kikkervisjes komen in ongeveer 36 uur tevoorschijn en de metamorfose kan in 45 dagen worden voltooid. Kikkervisjes zijn vaak erg kwetsbaar, omdat ze door verschillende soorten waterdieren kunnen worden opgegeten. Voor meer informatie kun je dit andere artikel over de levenscyclus van kikkers lezen.
Instandhoudingsstatus van de rode pad uit Madagaskar
De populaties van dit dier zijn sterk beïnvloed door waterverontreiniging, de omgeving waarin het broedt. Aan de andere kant is de verandering van zijn leefgebied een andere factor die de ontwikkeling van de rode pad van Madagaskar negatief beïnvloedt. Bovendien heeft de illegale handel lange tijd een aanzienlijke negatieve impact gehad op de bevolking.
Momenteel staat de rode pad van Madagaskar vermeld als minst zorgwekkend door de International Union for Conservation of Nature, hoewel hij een paar jaar geleden werd vermeld als kwetsbaar en bijna bedreigd.De verandering in classificatie werd gerechtvaardigd door de brede verspreiding van de soort en zijn vermogen om zich aan te passen en verstoringen in zijn omgeving te tolereren.
Aan de andere kant is de rode pad van Madagaskar sinds 2016 opgenomen in de Conventie inzake internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES), meer bepaald in bijlage II, die soorten omvat die niet noodzakelijkerwijs bedreigd, maar waarover handelsregelingen gelden.
Een soort zoals de Madagaskar rode pad, die in het verleden kwetsbaar is geweest, moet worden onderworpen aan strikt toezicht en controlecontroles, die zijn status in de loop van de tijd aangeven, om mogelijke nieuwe risico's in zijn verspreidingsgebied te voorkomen.
Foto's van Madagaskar Rode Pad
