We hebben te maken met een echt oude soort. Over het algemeen zijn schildpadden een soort waarvan de oorsprong erg ver weg is, omdat men gelooft dat hun aanwezigheid op aarde dateert van vóór de komst van de mens.
De Hermann-schildpad zou tijdens het Neolithicum door de mens op het Italiaanse schiereiland zijn geïntroduceerd. Ze gebruikten het voornamelijk als voedsel, hoewel het later als huisdier begon te waarderen. Het was ook nuttig als bron van hulpbronnen, aangezien de schelpen op grote schaal werden gebruikt om allerlei soorten ornamenten en instrumenten te maken.In dit PlanetAnimal-dossier presenteren we de kenmerken, de staat van instandhouding en het dieet van de Hermann-schildpad.
Oorsprong
- Europa
- Albanië
- Bosnië en Herzegovina
- Bulgarije
- Cyprus
- Kroatië
- Spanje
- Gibr altar
- Griekenland
- Italië
- Macedonië
- Portugal
- Roemenië
Kenmerken van Hermanns Schildpad
Hermannsschildpad wordt gekenmerkt door zijn grootte: het is een van de kleinste landschildpadden. Een volwassen exemplaar weegt meestal ongeveer 700 gram, hoewel het gewicht bij vrouwtjes veel hoger is en kan oplopen tot 2 kilogram. Bovendien is er een duidelijk seksueel dimorfisme bij deze schildpadden.Mannetjes zijn niet alleen kleiner van formaat, maar hebben ook een langere en bredere staart aan de basis, waardoor ze een ontwikkelde hoornvliesschede vertonen.
Vreemd genoeg hangen de kleur en grootte in wezen af van de regio waar de schildpad leeft, en er is een grote variabiliteit in dit opzicht. Meestal heeft de Hermann-schildpad een bruine schildkleur, die min of meer intens of olijfgroen kan zijn, overlappende vlekken op het oppervlak variërend van geel tot lichtbruin.
De overgrote meerderheid van de mensen weet dat schildpadden langlevende dieren zijn. In het geval van Hermann's schildpad is het niet moeilijk om exemplaren te vinden die meer dan honderd jaar oud zijn.
Hermanns Schildpad Habitat
De schildpadden van Hermann zijn verspreid over de hele Middellandse Zeekust. Vanuit Spanje, naar landen in heel Europa zoals onder andere Frankrijk, Italië, Kroatië, Macedonië, Bulgarije of Roemenië.
Over het algemeen komen de landschildpadden van Hermann voor in alle regio's met een mediterraan klimaat, met hete en droge zomers. Hier groeien struikgewas en lage vegetatie, waar ze hun toevlucht zoeken en waar ze zich voeden.
Reproductie van Hermanns schildpad
Schildpadden zijn eierleggende dieren, dit betekent dat ze zich voortplanten door eieren te leggen. Dit leggen gebeurt in gaten die het vrouwtje in de grond graaft. Een Hermannsschildpad is pas geslachtsrijp als hij 9 jaar oud is, waarna het vrouwtje 2-3 broedsels per jaar maakt.
Deze legsels vinden normaal gesproken plaats in het voorjaar, waarbij het aantal eieren per legsel aanzienlijk varieert. Deze eieren worden tussen de 2 en 3 maanden door het vrouwtje uitgebroed. Iets heel merkwaardigs is dat het geslacht van schildpadden niet wordt bepaald door genen, maar door omgevingsfactoren. Wanneer de temperatuur boven de 31,5 graden is, zijn de vrouwelijke tarieven hoger, terwijl als ze lager zijn, de mannetjes de boventoon voeren.
Als de jongen uitkomen, breken ze het ei open met een hoornknol, vergelijkbaar met een snavel, die ze verliezen naarmate ze groeien. Het duurt tussen de 40 en 48 uur voordat ze uitkomen, omdat ze gedurende deze tijd voedingsstoffen uit de dooierzak opnemen.
Hermanns schildpaddieet
De landschildpadden van Hermann hebben de bijzonderheid dat ze in winterslaap gaan. Dat wil zeggen, tijdens de koude maanden graven ze en blijven ze ondergronds totdat het weer milder wordt, want alleen dan kunnen ze goed eten.
Dit dieet is gebaseerd op de consumptie van voedingsmiddelen van plantaardige oorsprong. Dat wil zeggen, het zijn herbivore reptielen, hoewel ze heel af en toe insecten of aas kunnen consumeren. Hun dieet bestaat meestal uit de consumptie van zaden, kruiden, groenten en bloemen, maar nooit fruit, omdat hun suikers hun maagstelsel aanzienlijk zouden beschadigen.
Als we een van deze schildpadden als huisdier hebben, moeten we ze een dieet geven dat rijk is aan groenten, bladeren en groenten. Maar zoals gezegd, geen fruit. Bovendien moeten we elke dag zorgen voor vele uren zonlicht omdat ze, net als andere reptielen, licht en warmte nodig hebben om goed te kunnen functioneren.
Instandhoudingsstatus van Hermann's schildpad
Hoewel deze soort tot voor kort een van de meest stabiele was, aangezien slechts enkele van zijn populaties in gevaar waren, zijn deze populaties de afgelopen jaren aanzienlijk afgenomen. Dit komt voornamelijk door menselijk handelen.
De meeste problemen waarmee de Hermannsschildpad als soort wordt geconfronteerd, worden veroorzaakt door mensen. Enkele van de belangrijkste zijn de vernietiging van hun leefgebieden of het gebrek aan voedsel als gevolg van ontbossing en de vernietiging van het milieu.
Om deze redenen wordt de soort momenteel bedreigd. Daarom moeten we ons bewust zijn van hoe mensen handelen en hoe dit zoveel soorten beïnvloedt, waaronder de Hermannsschildpad.
Foto's van Hermanns Schildpad
