De Kangal is de nationale hond van Turkije. De naam komt van het district Kangal in de provincie Sivas, waar het ras is ontstaan. Deze hond is geen herdershond, maar eigenlijk een schapenbeschermer. Zijn grootte, zijn moed en zijn vastberadenheid zorgen ervoor dat hij eropuit trekt om zijn kudde te verdedigen tegen elk roofdier of dief.
Voor de International Cynological Federation en voor de American Kennel Club is er geen ras genaamd Kangal. Deze naam wordt alleen beschouwd als een informele term voor de Anatolische herder.De Kangal wordt echter erkend als een ander ras door andere kennelbedrijven met een lager gewicht, zoals de United Kennel Club. Sinds 2013 is hij ook erkend door de British Kennel Club, een zeer belangrijke organisatie wereldwijd. In Turkije liggen de zaken anders en de meeste kynologen in dit land accepteren de Anatolische Herder niet, die zij beschouwen als een groep van gemengde rassen en honden, maar zij beschouwen de Kangal als een zuiver ras.
Oorsprong
- Europa
- Türkiye
Fysieke kenmerken
- Rustiek
- Gespierd
Grootte
- Gigant
Hoogte
- Meer dan 80cm
Volwassen gewicht
- 45-100
Levensverwachting
- 12-14
Aanbevolen fysieke activiteit
- Hoog
Karakter
- Zeer loyaal
- Slim
- Stil
Ideaal voor
- Wandelen
- Herder
- De bewaker
Aanbevelingen
- Harnas
Aanbevolen klimaat
- Gematigd
Haartype
- Kort
- Groot
Oorsprong van Kangal
De Kangal-hond maakt deel uit van een groep rassen van herdershonden of veehoeders genaamd Çoban Köpegi.Het enige wat zeker is van dit ras is dat het zeer oud is en afkomstig is uit het Kangal district in Sivas, Turkije. Er zijn andere theorieën over de oorsprong, maar de meest geaccepteerde is dat dit ras al bestond in de tijd van het Romeinse rijk en dat soldaten deze honden gebruikten om het leger te vergezellen op hun marsen.
" Er wordt ook aangenomen dat het afkomstig is van 3 hondenkruisingen: Assyrian Empire Dogs, die van het mastiff-type waren (Assyrische Molossers genoemd), Romeinse Molossers uit Griekenland en Engelse Mastiffs. Er wordt aangenomen dat de Romeinen deze krachtige hybride hebben gemaakt om te gebruiken als beschermer en bewaker van hun kudden in tijden van verovering."
Vervolgens werd dit ras geëxporteerd naar andere Zuid-Europese landen, zoals Turkije, waar het werd ontwikkeld en getraind.
Fysieke kenmerken van de Kangal
De Kangal is een enorme, gespierde hond met een sterke botstructuur.Hij is iets langer dan hoog en heeft een Mastiff-uiterlijk. Zijn kop is lang en breed, met krachtige kaken. Zijn ogen zijn klein, staan wijd uit elkaar en zijn goud tot donkerbruin van kleur. Zijn oren hangen vanaf de zijkanten van zijn kop naar beneden, zijn driehoekig, middelgroot en afgerond aan de punt.
De staart van de Kangal is lang en de hond draagt hem meestal gekruld over zijn rug als hij actief is.
De vacht is een van de belangrijkste genoemde verschillen tussen dit ras en de Anatolische Herder. Bij de Kangal moet hij kort en dicht zijn, met een zeer dichte ondervacht. Kleur is een ander duidelijk verschil. In het geval van de Kangal worden alleen effen gekleurde honden, variërend van bruin tot staalgrijs, geaccepteerd. Ook moet de hond een zwart masker hebben. Een kleine witte vlek op de borst is toegestaan.
Karakter van de Kangal
Het temperament van de Kangal is serieus en gereserveerd. Hij is een typische waakhond. Hij kan agressief zijn tegenover vreemden en is over het algemeen agressief tegenover andere honden, vooral die van hetzelfde geslacht. Zijn socialisatie vanaf jonge leeftijd is daarom erg belangrijk.
Deze hond is echter over het algemeen erg vriendelijk, tolerant en beschermend van zichzelf. Hij is erg tolerant ten opzichte van het kattenkwaad van de kinderen in zijn familie (maar je moet altijd voorzichtig zijn met interacties tussen honden en kinderen) en kan uitstekend overweg met dieren van andere soorten, zolang hij ermee is opgegroeid.
Het achterdochtige, agressieve en beschermende karakter van de Kangal kan een nadeel zijn voor een gezelschapshond, maar het is een duidelijk voordeel wanneer een waakhond en kuddebeschermer nodig is. Hierdoor kunnen organisaties zoals het Cheetah Conservation Fund Anatolische herders en Kangals gebruiken bij hun inspanningen voor natuurbehoud. Door deze honden te integreren in de Namibische schaapskuddes, stopten boeren met het doden van cheeta's, aangezien de honden verantwoordelijk waren voor de jacht op hen, en zo de schapen en grote katachtigen beschermden.
De meest voorkomende gedragsproblemen bij dit ras zijn overmatig blaffen en het vernielen van voorwerpen.
Zorgen voor een Kangal
Het verzorgen van de vacht van de Kangal kost niet veel moeite. Twee poetsbeurten per week zijn in normale tijden meer dan genoeg. Tijdens de ruiperiode kan het nodig zijn om de hond dagelijks te borstelen, maar dit gaat meer om de netheid van uw huis dan om de kwaliteit van de vacht.
Deze honden zijn van nature niet geschikt om in kleine appartementen of huizen te wonen. Ze hebben een grote tuin nodig zodat ze kunnen lopen en rennen wanneer ze maar willen. Nog beter als het in een landelijke omgeving is. Het hek moet hoog genoeg en goed geconstrueerd zijn, aangezien Kangals gemakkelijk vele obstakels kunnen overwinnen.
Onderwijs en training van de Kangal
Zoals bij alle honden, moeten we de Kangal vanaf jonge leeftijd socialiseren, zodat hij respecteert, kent en begint met zijn opvoeding als lid van onze familie.Als ze op een vriendelijke, aanhankelijke manier en op basis van positieve bekrachtiging worden behandeld, kunnen deze honden goed overweg met hun gezinsleden.
De Kangal is gemakkelijk te trainen bij het gebruik van belonings- en spelgebaseerde hondentrainingstechnieken. Wanneer traditionele trainingstechnieken worden gebruikt, kan hij enigszins koppig zijn, aangezien hij een coöperatieve maar niet onderdanige hond is.
Kangal He alth
Het ras is zeer winterhard en er zijn geen bekende ziektes in het ras. Vanwege de grote omvang moeten activiteiten die heupdysplasie en overgewicht kunnen bevorderen echter worden vermeden.
Kangal-foto's
