De Majorero-hond is een inheems hondenras van het eiland Fuerteventura, in de Canarische archipel, waar hij in de volksmond bekend staat als de Bardino-hond. Het is een ras dat al meer dan zes eeuwen wordt gebruikt als waakhond en herdershond. Het duurde echter tot het einde van de vorige eeuw voordat de Royal Canine Society of Spain het erkende als een autochtoon hondenras.
Als je meer wilt weten over de kenmerken van de Majorero hond, aarzel dan niet om dit rasblad van PlanèteAnimal verder te lezen waarin we je er alles over vertellen!
Veel leesplezier!
Oorsprong
- Europa
- Spanje
Fysieke kenmerken
- Rustiek
- Gespierd
Grootte
- Groot
Hoogte
- 45-55
Volwassen gewicht
- 25-45
Levensverwachting
- 12-14
Aanbevolen fysieke activiteit
- Hoog
Karakter
- Sterk
- Zeer loyaal
- Actief
- Dominant
Ideaal voor
- Huis
- Wandelen
- Herder
- De bewaker
Aanbevelingen
- Harnas
Aanbevolen klimaat
- Heet
Haartype
- Medium
- Groot
Oorsprong van de Majorero of Bardino hond
De Majorero-hond, in de volksmond bekend als de bardino-hond, is afkomstig van het eiland Fuerteventura. Het waren met name de Castiliaanse veroveraars die in de 15e eeuw de eerste Bardin-honden naar het eiland brachten. Vanaf dat moment werd het een essentiële hond voor de boeren en boeren van Fuerteventura, die het gebruikten voor bepaalde dagelijkse taken. Zijn vermogen om te vechten zorgde ervoor dat hij werd gekruist met de roofhonden die in de strijd op de Canarische Eilanden werden gebruikt, waardoor de huidige Canarische Mastiff ontstond.
Hoewel het een hond is die traditioneel op Fuerteventura wordt gebruikt als herders- en waakhond, duurde het tot 1979 voordat de eerste monografische tentoonstelling over de Majorero-hond plaatsvond. Ter verduidelijking moet worden vermeld dat monografische shows gericht zijn op een specifiek ras, waaraan alleen rashonden mogen deelnemen.
Deze monografische tentoonstelling markeerde het begin van het proces van erkenning van dit ras door de Royal Canine Society of Spain, maar pas in 1994 werd de Majorero-hond definitief erkend als een inheems hondenras.
De teloorgang van de primaire sector en de introductie van buitenlandse hondenrassen hebben geleid tot een diepe achteruitgang van dit ras, waardoor het op de rand van uitsterven staat. Dankzij de opkomst van verenigingen voor het behoud van de Majorero-hond, bestaande uit fokkers en liefhebbers van het ras, is het voortbestaan van dit Canarische ras gegarandeerd.
Kenmerken van de Majorero of Bardino hond
De Majorero is een middelgroot tot groot hondenras. Reuen wegen tussen de 30 en 45 kg en hebben een schofthoogte van ongeveer 56 cm, terwijl teven tussen de 25 en 35 kg wegen en een schofthoogte hebben van ongeveer 54 cm.
Het is een sterke en compacte hond, met een licht oplopende dorsale lijn richting de croupe. Hij heeft een stevige en snelle manier van lopen en kan zijn manier van lopen en stappen aanpassen aan de oneffenheden en ruwheid van verschillende vulkanische terreinen. Hij onderscheidt zich door zijn bijzondere manier van zitten.
Dit zijn de belangrijkste kenmerken van de Majorero-hondenrasstandaard.
- Het wordt gekenmerkt door een brede, gespierde en krachtige nek en een relatief klein hoofd in vergelijking met de rest van het lichaam. Het heeft een krachtige sterke grip en een vernietigende beet.
- Zijn gezichtsgebied heeft een stop (nasofrontale depressie) die niet erg duidelijk is. Zijn ogen zijn vrij klein en hun kleur varieert van amber tot zwart. Hij heeft nogal donkere randen van oogleden en lippen.
- Zijn oren zitten hoog. Ze worden gekenmerkt door een dubbele vouw, waardoor ze niet rechtop kunnen worden gehouden.
- Zijn krachtige en zwaar gespierde nek eindigt in een brede en diepe borst. Zijn rug is ook zwaar gespierd en zijn buik is niet slap maar licht opgetrokken.
- Zijn staart is hoog ingestoken en in rust bereikt hij het spronggewricht.
- Zijn ledematen zijn sterk. De achterhand is kenmerkend iets hoger dan de voorhand.
Majorero hondenkleuren
De vacht van de Majorero is van gemiddelde lengte, sterk maar zacht en glanzend. Op het onderste deel van de staart en op de achterkant van de dij is het haar iets langer dan op de rest van het lichaam.
De vacht is altijd gestroomd, met tinten variërend van groenachtig, geelachtig, beige, grijs en zwart. Gestroomde strepen kunnen min of meer voor de hand liggen, afhankelijk van de basiskleur.Ze hebben meestal een donker masker en kunnen witte vlekken of plekken op de nek, borst, kop of staartpunt hebben.
Karakter van Majorero of Bardino
De majorero-hond onderscheidt zich door zijn loyaliteit en trouw aan zijn voogden en, in het algemeen, aan alle gezinsleden. Hij heeft echter de neiging om afstand te houden van vreemden.
De Majorero is een zeer territoriale hond, moedig en een felle verdediger van wat hem wordt toevertrouwd. Hij wordt gewaardeerd om zijn werk als herdershond, aangezien hij het goed doet met vee. Hij is ook erg populair als waak- en verdedigingshond, want zonder woest te zijn, kan hij moedig en meedogenloos optreden als de tijd daar is.
Is de bardinohond gevaarlijk?
Geen enkele hond wordt gevaarlijk geboren. Het is de opvoeding die hij krijgt en zijn ervaringen die een rol spelen.Als hij dus niet correct wordt opgevoed, mogen we niet vergeten dat de Majorero-hond, gezien zijn fysieke kenmerken, een extreem krachtige beet heeft.
Zorg voor de Majorero of Bardino hond
Wat de verzorging van de Bardino-hond betreft, is het belangrijk om rekening te houden met bepaalde aspecten:
- Dieet: Net als elk ander ras hebben Majorero's een uitgebalanceerd dieet nodig dat geschikt is voor hun leeftijd en activiteitenniveau. Het is belangrijk om rekening te houden met de fysieke inspanning van het dier (afhankelijk van of het een herdershond, waakhond, gezelschapshond, enz. is) om zijn rantsoen aan te passen aan zijn activiteitsniveau.
- Bewegen: Majorero's hebben, net als andere herdershonden, veel lichaamsbeweging nodig. Het zijn honden die zijn aangepast aan het plattelandsleven, die graag vrij rondrennen en spelen in een veilige en ruime omgeving. Ze hebben open ruimtes nodig voor vrije tijd en speeltijd, dus het is niet aan te raden er een te adopteren als je in een klein appartement woont.
- Verzorging: De vacht van de Majorero-hond is niet moeilijk te onderhouden, maar om hem glanzend te houden, moet hij een of twee keer per week worden geborsteld.
- Verrijking van het milieu: als ze in een landelijke omgeving leven, vinden ze in de natuur alle prikkels die ze nodig hebben om gezond en gelukkig te blijven. Als ze echter in een appartement of huis wonen, ook al houden ze van lange wandelingen, is het belangrijk om ze voldoende omgevingsverrijking te bieden en tijd met ze te spelen. Ze hebben een verscheidenheid aan speelgoed, intelligentie- en snuffelspellen enz. nodig.
Onderwijs van Majorero of Bardino
Zoals we hierboven hebben uitgelegd, zijn majorero's zeer territoriale honden. Daarom is het bijzonder belangrijk om ervoor te zorgen dat deze hond van jongs af aan goed gesocialiseerd wordt. Evenzo is het essentieel om te kiezen voor diervriendelijke opvoedings- en trainingstechnieken, gebaseerd op positieve bekrachtiging, en om straf en geschreeuw absoluut te vermijden. Als je een majorero-puppy hebt geadopteerd, lees dan in ons artikel Hoe een puppy te trainen!
Als je van mening bent dat je niet genoeg kennis hebt in training, raden we je aan om contact op te nemen met een hondentrainer zodat hij je de juiste richtlijnen kan geven. Dit is de beste manier om voor alle gezinsleden een adequaat en aangenaam samenleven te bereiken.
Gezondheid van de majorero of bardino
De Majorero's zijn zeer robuuste en resistente honden, die een hoge tolerantie hebben voor hitte en zelfs gebrek aan water. Dat betekent echter niet dat je ze geen water of schaduw moet geven, alleen dat ze vanwege hun afkomst bijzonder goed bestand zijn tegen tegenslagen.
Hoewel dit ras niet bijzonder vatbaar is voor een bepaalde pathologie, zijn Bardins niet vrijgesteld van ziek worden. Daarom is het essentieel om het vaccinatie- en ontwormingsschema te volgen dat door uw dierenarts is opgesteld en om te zorgen voor regelmatige veterinaire controle om ervoor te zorgen dat hij altijd in goede gezondheid verkeert.
Door alle zorg te bieden die de Majorero-hond nodig heeft, ligt de levensverwachting van het ras tussen de 12 en 14 jaar.
Waar een Majorero of Bardino adopteren?
Zoals we al hebben vermeld, is de majorerohond afkomstig van het eiland Fuerteventura, waar de grootste volkstelling van dit ras wordt gevonden. Zijn aanwezigheid in de rest van Europa is zeldzaam, dus we raden je aan om, als je een majorero wilt adopteren, de verenigingen bij jou in de buurt te vragen of ze geen exemplaar hebben voor adoptie.
Een andere optie is om de verenigingen te raadplegen die verantwoordelijk zijn voor het behoud van de majorerohond, omdat een van hun werkterreinen de verkoop van puppy's is om het behoud en de overleving van het ras te verzekeren.
We herinneren je er echter aan dat het belangrijkste bij het verwelkomen van een nieuw lid in het gezin niet is dat ze voldoen aan enige raciale norm, maar dat je ze kunt verwelkomen in je huis en je kunt aanpassen aan hun behoeften en levensstijl.
Foto's van Majorero of Bardino
