Schildkliertumoren bij honden: waar hebben we het over?
Een schildkliertumor ontwikkelt zich als gevolg van een anarchistische vermenigvuldiging van de cellen waaruit de schildklier bestaat, deze tweelobbige klier die zich voor de luchtpijp in het nekgebied bevindt.
Bij honden zijn er zowel goedaardige (niet-kankerachtige) tumoren als kwaadaardige (kankerachtige) tumoren van de schildklier. En hoewel relatief zeldzaam bij honden, zijn de meeste schildkliertumoren helaas kanker bij honden. Dit zijn adenocarcinomen in 90 tot 95% van de gevallen en adenomen in 5 tot 10% van de gevallen.
Adenocarcinomen dringen vaak aangrenzende structuren binnen, zoals de slokdarm, luchtpijp, strottenhoofd, zenuwen, vaten en cervicale spieren. Ze metastaseren vaak naar de longen, lymfeklieren, halswervels, nieren, bijnieren, myocardium, lever en hersenen.
In de overgrote meerderheid van de gevallen scheiden deze tumoren niet uit, d.w.z. ze zijn niet de oorzaak van overmatige productie van schildklierhormonen.
Wat veroorzaakt schildkliertumoren bij honden?
De reden waarom een bepaald huisdier dit type tumor kan ontwikkelen, is nog niet precies bekend. Dit type kanker lijkt, zoals de meeste vormen van kanker, te worden veroorzaakt door een complexe mix van risicofactoren.
In het specifieke geval van schildkliertumoren lijkt er een genetische component te zijn, aangezien bepaalde rassen vaker worden aangetast, met name Golden Retrievers, Beagles en Boxers in termen van adenocarcinomen.
Wat zijn de symptomen die gepaard gaan met een schildkliertumor bij honden?
Honden met een schildkliertumor presenteren zich meestal met een massa aan de onderkant van de nek.
Als deze massa de luchtpijp samendrukt, kan dit hoesten of ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. Als het op de slokdarm drukt, kan het dysfagie (moeilijk eten) en normaal slikken veroorzaken. Als ze op haar stembanden drukt, veroorzaakt ze mogelijk een verandering in hun geblaf.
Sommige honden kunnen ook cervico-faciaal oedeem en bloedingsstoornissen hebben.
Zelden kan men symptomen van hyperthyreoïdie waarnemen, waaronder verhoogde eetlust, polyuro-polydipsie (de hond drinkt en plast meer), gewichtsverlies, rusteloosheid en tachycardie (hartslag snel en abnormaal).
Hoe worden deze ziekten gediagnosticeerd?
Dit type tumor wordt gediagnosticeerd na een grondig lichamelijk onderzoek waarbij de dierenarts een cervicale massa kan palperen.
Een biopsie van deze massa is over het algemeen nodig om een definitieve diagnose te stellen. Aangezien de meeste tumoren bij honden kankerachtig zijn en uitzaaien, kunnen verdere beeldvormende onderzoeken nodig zijn om het stadium van de ziekte te bepalen.
De dierenarts kan ook bloedonderzoek aanvragen om de schildklierstatus van de hond te bepalen.
Welke behandelingen zijn er?
Er zijn verschillende behandelingsopties beschikbaar voor honden met schildkliertumoren. De keuze van de behandeling zal afhangen van de grootte van de tumor, de mate waarin het nabijgelegen weefsel is binnengedrongen en of er sprake is van uitzaaiingen.
De operatie bestaat uit een thyreoïdectomie waarbij de hele schildklier wordt verwijderd.Het is speciaal geïndiceerd voor honden met mobiele schildkliertumoren zonder invasie van aangrenzende weefsels of met gedeeltelijk aanhangende tumoren met beperkte invasie van omliggende weefsels. In het tweede geval verwijdert de chirurg ook het binnengedrongen weefsel, voor zover mogelijk.
Wanneer de tumoren te groot, zeer invasief of stevig gehecht zijn, is een operatie geen optie en wordt over het algemeen radiotherapie met radioactief jodium (I-131) of chemotherapie gebruikt.
Met de juiste behandeling is de prognose voor honden met schildkliertumoren goed tot uitstekend wanneer de tumoren volledig zijn verwijderd. Aan de andere kant is de prognose slechter voor honden met grote tumoren en/of erg gehecht aan aangrenzende weefsels.