Wat is wekedelensarcoom?
Wekedelensarcoom is een overkoepelende term voor verschillende soorten tumoren die het bindweefsel aantasten. Deze tumoren ontwikkelen zich waarschijnlijk overal waar bindweefsel aanwezig is: in de ondersteunende weefsels van de huid, maar ook in spier-, bloed- en zenuwweefsel.
Meer dan de helft van de wekedelensarcomen ontwikkelt zich in de extremiteiten, hoewel ze overal op het lichaam van het dier voorkomen.
Dit heet:
- een fibrosarcoom, een bindweefseltumor bij honden. Fibrosarcoom is verantwoordelijk voor ongeveer 15% van de huidkankers bij honden,
- een neurofibrosarcoom of kwaadaardig schwannoom, een tumor die zich ontwikkelt ten koste van de zenuwschede,
- hemangiosarcoom, een tumor van bloedvaten of huid,
- een liposarcoom, een vetweefseltumor,
- een rabdomyosarcoom, een skeletspiertumor,
- een leiomyosarcoom, een tumor van de gladde spieren van de darm.
Al deze tumoren kunnen het resultaat zijn van de ongecontroleerde ontwikkeling van verschillende soorten cellen waaruit bindweefsel bestaat.
Maar ook al ontstaan wekedelensarcomen uit veel verschillende celtypen, over het algemeen gedragen deze tumoren zich allemaal op dezelfde manier en is hun behandeling meestal hetzelfde. Wekedelensarcomen hebben dus de neiging om gemakkelijk omliggende lokale weefsels binnen te dringen. Ze zouden ook lokaal sterk infiltreren.
Wat zijn de symptomen van wekedelensarcoom bij honden?
De symptomen die uw huisdier kan hebben, zijn afhankelijk van waar de tumor is. Aangezien deze tumoren in vrijwel elk deel van het lichaam groeien, variëren de tekenen sterk, afhankelijk van de weefsels die zijn aangetast. Dus bij tumoren bij:
- spierweefsel, het dier kan tekenen van pijn en een stevige massa in het getroffen gebied vertonen,
- ledematen, de hond kan kreupelheid en zwelling vertonen,
- zenuwweefsel, de hond kan last hebben van neurologische aandoeningen,
- van de darm kan de hond last hebben van spijsverteringsstoornissen zoals braken, diarree, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies en buikpijn,
- van de bek hebben dieren vaak een slechte adem, voedingsproblemen en bloedingen,
- van het voortplantingssysteem kan dit leiden tot problemen met urineren of poepen.
Hoe worden wekedelensarcomen gediagnosticeerd?
Wanneer de tumor toegankelijk is, kan de dierenarts een fijne naaldaspiratie van de tumor uitvoeren. Deze procedure bestaat uit het rechtstreeks uit de tumor zuigen van een monster cellen om ze onder een microscoop te onderzoeken.
De diagnose met zekerheid is echter niet altijd mogelijk met deze methode en een biopsie kan dan nodig zijn. Een biopsie is een operatieve verwijdering van een stukje van de tumor dat vervolgens onder een microscoop wordt onderzocht. Deze analyse informeert de dierenarts over de agressiviteit van de tumor en hoe de behandeling te benaderen.
De extensiebeoordeling maakt het vervolgens mogelijk om te zoeken naar een mogelijke uitzaaiing van de tumor naar andere delen van het lichaam. Deze beoordeling kan bestaan uit bloedonderzoek, urineonderzoek, röntgenfoto's van de borstkas, monsters van de lymfeklieren en mogelijk een echografie van de buik.
Wat zijn de behandelingsopties?
De meest gebruikte behandeling voor alle wekedelensarcomen is een operatie. Maar aangezien deze tumoren lokaal erg infiltreren, moet de excisie van de tumor groot en volledig zijn. De behandeling vereist dus soms dat het dier moet worden geamputeerd of dat een tweede operatie moet worden uitgevoerd waarbij een grotere excisie mogelijk is. Recidieven komen echter vrij vaak voor na een operatie.
Wanneer we niet buiten de gezonde marges kunnen wegsnijden, kunnen we soms onze toevlucht nemen tot adjuvante behandeling (chemotherapie of radiotherapie) of chirurgie alleen beschouwen als een palliatieve behandeling om de omvang van de tumor, de klinische symptomen die ermee gepaard gaan en daardoor de levenskwaliteit van het dier verbeteren.