Wat is hemofilie?
Hemofilie verwijst naar een bloedstollingsstoornis die honden kan treffen. In het geval van hemofilie is het meer precies de secundaire hemostase die wordt verstoord door een tekort aan een stollingsfactor.
Honden kunnen worden getroffen door twee soorten hemofilie: hemofilie type A of hemofilie type B.
Hemofilie type A bij honden
Hemofilie type A is de meest voorkomende vorm van hemofilie bij honden. Het is een erfelijke ziekte die het gevolg is van de mutatie (soms spontaan maar vaak familiaal) van het gen dat codeert voor factor VIII.Deze mutatie leidt tot een kwantitatief of kwalitatief tekort aan dit glycoproteïne dat een zeer belangrijke rol speelt in de bloedstollingscascade, zodat honden die de mutatie dragen bloed hebben dat niet goed stolt.
Het gen dat codeert voor factor VIII bevindt zich op het X-geslachtschromosoom en de ziekte wordt recessief overgedragen, zodat het voornamelijk reuen zijn die de ziekte uiten. Vrouwtjes zijn meestal asymptomatische dragers (of vertonen matige tekenen van bloeding), tenzij ze homozygoot zijn voor deze mutatie, maar dit geval is uiterst zeldzaam.
Van bepaalde rassen is bekend dat ze genetisch vatbaar zijn voor deze ziekte. Dit zijn de Duitse Herder, de Duitse Staande Korthaar, de Boxer en de Langharige Collie.
Type B hemofilie bij honden
Hemofilie type B, ook wel kerstziekte genoemd, is gekoppeld aan een factor IX-tekort. Net als hemofilie type A is het een erfelijke genetische ziekte die recessief gonosomaal wordt overgedragen.
Het treft daarom vaker reuen en bepaalde rassen van aanleghonden zoals de Malamute, de Airedale Terrier, de Rhodesian Ridgeback, de Labrador, de Cocker Spaniel, de Bichon Frisé of zelfs de Shetland Shepherd.
Type B hemofilie komt veel minder vaak voor dan type A.
Hoe manifesteert hemofilie zich bij honden?
Honden met hemofilie kunnen meer of minder ernstig worden getroffen.
In geval van milde schade worden abnormaal lange bloedingstijden waargenomen in geval van trauma of operatie. Sommige honden met hemofilie worden ook gediagnosticeerd tijdens een operatie wanneer de chirurg overmatige en abnormaal lange bloedingen waarneemt.
Honden die ernstiger getroffen zijn, kunnen spontane bloedingen vertonen (bij afwezigheid van trauma) wat kan leiden tot:
- de vorming van spier- of gewrichtshematomen (hemartrose), vergezeld van kreupelheid,
- hemothorax, oftewel bloeding in de borstholte, wat kan leiden tot de dood van het dier.
Hoe wordt hemofilie gediagnosticeerd?
De definitieve diagnose van hemofilie A en B vereist de bepaling van stollingsfactor VIII en IX in het bloed van de hond.
Is er een behandeling voor honden met hemofilie?
Er is geen remedie voor hemofilie.
In het geval van een ernstige bloeding kan het zijn dat het dier een transfusie van vers bloed of vers plasma nodig heeft. Om deze redenen kan het interessant zijn om te bepalen tot welke bloedgroep de hond behoort in afwachting van een mogelijke transfusie die in nood zou plaatsvinden.
Bij honden met hemofilie is het belangrijk bloedingen te voorkomen:
- het risico op blessures zoveel mogelijk vermijden. Hiervoor kan het nodig zijn om de leefomgeving van de hond aan te passen en "risicovolle" activiteiten te vermijden,
- door het dier regelmatig te ontwormen om spijsverteringsbloedingen te voorkomen.
Natuurlijk moeten honden met hemofilie worden uitgesloten van de fokkerij om niet het risico te lopen de ziekte op nakomelingen over te dragen. Ook bij asymptomatische teven, maar gerelateerd aan zieke reuen, verdient het de voorkeur om een DNA-test te laten uitvoeren. Als de vrouwtjes drager zijn van de mutatie, kun je er ook best niet mee fokken.