Wat is tracheale collaps?
Tracheale instorting bij honden is een luchtwegaandoening die wordt gekenmerkt doordat de luchtpijp in elkaar klapt waardoor deze geleidelijk sluit, wat de normale doorgang van lucht tijdens het ademen belemmert.
Zoom op de luchtpijp
De luchtpijp van de hond is een kanaal dat bestaat uit ringen van kraakbeen waardoor lucht kan circuleren van het strottenhoofd naar de bronchiën van de longen tijdens de inspiratie en in de tegenovergestelde richting tijdens de expiratie. Het heeft een cervicaal gedeelte (in de nek van de hond) en een thoracaal gedeelte (in de thorax).
De aandoening houdt over het algemeen verband met een degeneratie van de kraakbeenringen die de luchtpijp ondersteunen en met de abnormale relaxatie van het membraan dat deze achter sluit. Van honden van kleine rassen zoals Toy Poodles, Yorkshires, Dwarf Spitz of Lhasa Apso is bekend dat ze er aanleg voor hebben.
Echter, andere factoren kunnen de aandoening veroorzaken - of in ieder geval verergeren - zoals herhaaldelijk trauma aan de luchtpijp (bijvoorbeeld wanneer de hond aan de lijn trekt en een ongeschikte halsband draagt), zwaarlijvigheid en gebrek aan lichaamsbeweging, de aanwezigheid van een ademhalings- of hartaandoening die gepaard gaat met het instorten van de luchtpijp of zelfs het inademen van irriterende deeltjes zoals bijvoorbeeld het passief inademen van sigarettenrook.
Wat zijn de symptomen van tracheale collaps?
Een ingeklapte luchtpijp manifesteert zich meestal door een droge en chronische hoest bij de hond, geaccentueerd wanneer de hond opgewonden raakt of wanneer hij aan de lijn trekt. Soms kan hij door zijn hoest gaan braken.
Honden met deze aandoening kunnen ook piepende ademhaling vertonen.
Er zijn eigenlijk 4 stadia van ernst voor tracheale collaps:
- stadium I waarvoor hoesten bij honden voornamelijk wordt waargenomen wanneer ze opgewonden zijn of wanneer hun luchtpijp wordt gepalpeerd, wat bovendien relatief zacht aanvoelt,
- stadium II wordt gekenmerkt door vaker en luidruchtiger hoesten (zoals het gehuil van een gans) gedurende de dag,
- stadium III wordt gekenmerkt door een nog vaker voorkomende hoest overdag dan in stadium II,
- stadium IV waarin het dier zich presenteert met piepende ademhalingsgeluiden, ademhalingsmoeilijkheden (geaccentueerd bij liggen), een min of meer permanente hoest en soms een blauwachtige verkleuring van de slijmvliezen (cyanose), tekenen van een slechte bloed oxygenatie. In dit stadium zal de tracheale instorting zeer waarschijnlijk de levensverwachting van de hond verkorten.
Diagnose van ingeklapte luchtpijp
Geconfronteerd met een dier dat symptomen vertoont die wijzen op tracheale collaps, kan de dierenarts beeldvormingstests gebruiken om zijn diagnose te bevestigen. Hij kan dan zijn toevlucht nemen tot een endoscopie en/of een röntgenfoto van de nek en de thorax om het uiterlijk van de luchtpijp van de hond te observeren.
Welke mogelijke behandelingen voor tracheale collaps bij honden?
Medische behandeling van tracheale collaps bij honden
De behandeling van tracheale collaps is in eerste instantie medisch. Het is gebaseerd op de toediening van antitussiva en luchtwegverwijders.
Corticosteroïden kunnen ook gedurende zeer korte perioden en in ontstekingsremmende doses worden gebruikt om ontsteking van de luchtpijp te verminderen.
Er moeten ook hygiënische en dieetmaatregelen worden genomen om de toestand van de hond niet te verergeren, zoals:
- zet honden met obesitas of overgewicht op een dieet om ze te laten afvallen,
- vermijd het dragen van een halsband als u aan de lijn loopt, maar draag liever een harnas dat de luchtpijp niet samendrukt,
- voorkom het inademen van rook of irriterende deeltjes voor de zieke hond.
Natuurlijk, als de hond lijdt aan andere hart- en/of luchtwegaandoeningen, moeten ze gelijktijdig worden behandeld.
Chirurgische behandeling van tracheale collaps bij honden
Wanneer de hond niet reageert op medische behandeling, is het soms mogelijk om een chirurgische behandeling te overwegen. Er bestaan verschillende technieken naast:
- gedeeltelijke chondrotomie, waarbij het tracheale membraan wordt aangespannen,
- vouwen van het tracheale membraan dat tot doel heeft een vouw in het tracheale membraan te maken om het in te korten,
- de plaatsing van een extraluminale prothese. Het bestaat uit het plaatsen van een prothese, meestal gemaakt van polypropyleen, rond de luchtpijp om te voorkomen dat deze instort, zoals een stent,
- het plaatsen van een endoluminale prothese, ook wel tracheale stent genoemd. Het is een prothese die de chirurg in de luchtpijp plaatst en die, door uit te vouwen, een correcte opening van de luchtpijp probeert te herstellen.
Complicaties kunnen soms optreden na deze operaties en sommige symptomen van de ziekte kunnen niettemin aanhouden.