Wat is longontsteking en waardoor komt het voor bij honden?
Net als bij mensen is longontsteking een ontsteking van de longen. De belangrijkste boosdoeners van longontsteking bij honden zijn bacteriën, virussen, parasieten en schimmels. Dit wordt longontsteking van infectieuze oorsprong genoemd.
Honden die dit type longontsteking het meest waarschijnlijk ontwikkelen, zijn honden met reeds bestaande longaandoeningen, honden met een verzwakt immuunsysteem (als gevolg van virale ziekte, therapie met corticosteroïden, de ziekte van Cushing, diabetes mellitus enz.) of honden die in een besmette omgeving leven.
Maar bij honden is er ook aspiratiepneumonie die optreedt wanneer een hond uitbraakt of braakt. De spijsverteringsinhoud, aanwezig in de mond of de maag, wordt vervolgens ingeademd door de luchtwegen, zodat de bacteriën in de opgezogen vloeistof de luchtwegen gaan koloniseren.
Bepaalde aandoeningen bevorderen het optreden van aspiratiepneumonie. Dit is met name het geval bij honden die lijden aan een mega-slokdarm waarbij regurgitatie vaak voorkomt, bij honden die lijden aan laryngeale verlamming, bij honden die onder narcose of sterke sedatie zijn gebracht of zelfs bij dieren die zijn gevoed met een neus-keelholte.
Longontsteking kan ook optreden na inademing van producten die giftig en irriterend zijn voor de luchtwegen van de hond, wat latere kolonisatie door bacteriën bevordert.
Hoe manifesteert longontsteking zich bij honden?
Bij honden manifesteert longontsteking zich door:
- hoest,
- koorts,
- ademhalingsmoeilijkheden (kortademigheid),
- anorexia,
- een muco-etterende loopneus,
- tekenen van uitdroging,
- aanzienlijk gewichtsverlies bij chronische longontsteking.
Welke behandeling voor longontsteking?
Het geluid van de adem van de hond die aan longontsteking lijdt, evenals de koorts, zeer kenmerkend voor longongemak, stellen de arts in staat om de ziekte vrij gemakkelijk op te sporen. Om er zeker van te zijn dat hij de juiste diagnose stelt, zal hij een röntgenfoto maken die een vertroebeling in de long zal laten zien. Hij kan ook een beroep doen op aanvullende onderzoeken zoals een ontlastingsanalyse op mogelijke parasieten en/of bloedonderzoek.
Soms rechtvaardigt de toestand van het dier een ziekenhuisopname, waarbij de dierenarts de uitdroging van het dier kan corrigeren en de afvoer van secreties door aerosoltherapie kan bevorderen. Dieren met ademnood krijgen zuurstoftherapie.
De behandeling die de dierenarts aan het dier zal voorschrijven, hangt dan af van het agens dat verantwoordelijk is voor de longontsteking. Dit zijn antibiotica in het geval van longontsteking van bacteriële en virale oorsprong (ter voorkoming van bacteriële superinfectie), antiparasitaire middelen in het geval van longontsteking van parasitaire oorsprong en antischimmelmiddelen in het geval van longontsteking veroorzaakt door schimmels.