De medische term voor jeuk is jeuk. In de volgende video bespreken we de meest voorkomende oorzaken van jeuk bij honden en mogelijke behandelingen.
Wat veroorzaakt jeuk bij honden?
Het is een ontstekingsreactie die de jeuk veroorzaakt. Tijdens deze reactie komen cellulaire mediatoren vrij. Deze bemiddelaars zijn gevarieerd en kunnen zowel van het lichaam als van buitenaf komen. Ze zijn irriterend voor de huid. Dit veroorzaakt een reflex bij het dier: het krabt.
Bij de factoren die irritatie en ontsteking veroorzaken, denken we eerst aan parasieten. Inderdaad, een plaag van vlooien of schurft is heel vaak de oorzaak van jeuk. Wanneer het dier goed beschermd is tegen deze parasieten, richt de dierenarts zijn diagnose op een besmettelijke oorzaak.
Een bacteriële proliferatie of een schimmel die zich op de huid ontwikkelt, kan ook een bron van jeuk zijn. De meest voorkomende infectieuze agentia zijn bacteriën uit de stafylokokkenfamilie en schimmels die behoren tot het geslacht Malassezia.
Jeuk bij honden wordt ook in verband gebracht met verschillende allergieën: pollen, insectenbeten of bepaalde voedingsmiddelen. Dit is een overgevoeligheidsreactie die gedurende het hele leven van het dier kan optreden. Ook een huisstofmijtallergie kan een rol spelen bij het ontstaan van jeuk. Sommige hondenrassen zijn atopisch, wat betekent dat deze honden aanleg hebben om antistoffen te ontwikkelen tegen omgevingsallergenen, die allergische reacties veroorzaken.We kunnen de Bulldog, de West Highland Terrier of de Labrador noemen als de getroffen rassen.
Tot slot kan overmatig krabben ook als een gedragsstoornis worden beschouwd. Er zijn veel gevallen gemeld waarbij een dier dat werd blootgesteld aan een bron van stress of juist leefde in een omgeving met weinig prikkels, overmatige jeuk kreeg.
Hondenjeuk en diagnose
Om de oorzaak van de jeuk vast te stellen, behandelt de dierenarts eerst de meest waarschijnlijke oorzaak alvorens zwaardere therapieën te starten of meer onderzoeken uit te voeren. Dit wordt een diagnose van uitsluiting genoemd.
Zoals we al eerder zeiden, zoekt de dierenarts tijdens jeuk eerst naar de aanwezigheid van parasieten. Hij gebruikt een kam om vlooien in de vacht van uw huisdier op te sporen, maar hij kan ook de huid afschrapen of een Scotch-test aanbrengen die hij vervolgens onder een microscoop analyseert.Met deze eenvoudige en pijnloze tests kunt u snel de oorzaak van de jeuk achterhalen en het dier op de juiste manier behandelen.
Om een allergie te diagnosticeren, kan de dierenarts een vermijdingsdieet voor het vermoedelijke allergeen aanbevelen. Een eliminatiedieet bestaat uit het voeren van het dier met een enkele eiwitbron. Inderdaad, de eiwitbron is meestal de oorzaak van voedselallergie bij honden.
Het geval van atopie is complexer omdat er geen test is om de diagnose vast te stellen. Door de locatie van de laesies en het gebrek aan respons op de verschillende eerdere behandelingen kan de arts deze hypothese echter concluderen.
Welke behandelingen te overwegen?
De behandeling wordt aangepast aan de oorzaak van de jeuk. Als het parasieten of bacteriële infecties zijn, worden ongediertebestrijdingsmiddelen en antibiotica gebruikt. Als het een schimmel is, wordt een antischimmelmiddel gebruikt en wordt de behandeling gespreid over een vrij lange periode, variërend van 2 tot 10 weken.
In het geval van allergieën of atopie worden vaak corticosteroïden voorgeschreven, die zeer effectief zijn bij het verlichten van het jeukende gevoel. Bij langdurige toediening zijn ze echter verantwoordelijk voor enkele ongewenste bijwerkingen, zoals diabetes mellitus of verminderde immuniteit.
Voor gevallen die niet reageren op conventionele behandeling of om langdurige toediening van corticosteroïden te voorkomen, worden andere moleculen gebruikt, zoals immunomodulatoren.
Vaak combineert de dierenarts verschillende stoffen om de effectiviteit van medicijnen te vergroten en het dier snel te ontlasten.