Wat is huidlymfoom?
Een huidlymfoom is een tumorale proliferatie van lymfocyten (cellen van het immuunsysteem) in het huidweefsel. Met andere woorden, het is een kwaadaardige huidtumor.
Er zijn eigenlijk twee vormen van huidlymfoom: epitheliotroop huidlymfoom en niet-epitheliotroop huidlymfoom.
Cutaan epitheliotroop lymfoom
Cutaan epitheliotroop lymfoom is een zeldzame huidaandoening bij honden die verband houdt met een infiltratie van tumor-T-lymfocyten.
Bij honden komt mycosis fungoides het vaakst voor, een vorm van epitheliotroop huidlymfoom dat aanvankelijk de huid en/of slijmvliezen van het dier aantast onder zeer wisselende klinische beelden en dat zich vervolgens kan uitbreiden naar de lymfeklieren en inwendige organen van het dier.Deze vorm van huidlymfoom komt vooral voor bij zeer oude honden. De Cocker Spaniel, de Coton de Tulear, de Berger des Pyrénées, de Bichon Frise en de Airedale Terriër kunnen er vatbaar voor zijn, evenals honden die lijden aan atopische dermatitis.
Cutaan epitheliotroop lymfoom kan ook in verband worden gebracht met leukemie (aanwezigheid van tumorcellen in het bloed). Dit wordt het syndroom van Sézary genoemd.
In zeldzamere gevallen kan het alleen de opperhuid aantasten en spreken we dan van pagetoïdlymfoom.
Cutaan niet-epitheliotroop lymfoom
Epitheliotroop huidlymfoom is een infiltratie van tumorlymfocyten in de huid en slijmvliezen. Dit zijn zeldzame kwaadaardige tumoren die vooral oudere honden treffen en waar de Sint Bernard, de Boxer, de Ierse Setter, de Cocker Spaniël, de Duitse Herder, de Schotse Terriër en de Golden Retriever aanleg voor hebben.
Wat zijn de symptomen van huidlymfoom bij honden?
Bij honden kunnen huidlymfomen zich in zeer variabele vormen manifesteren. De eerste symptomen zijn over het algemeen niet erg specifiek en kunnen veel andere huidaandoeningen oproepen.
Afhankelijk van de vorm kan een huidlymfoom zich manifesteren als:
- erytheem, met andere woorden roodheid van de huid die in vlekken kan verschijnen,
- depigmentatie van de huid, vooral op de overgangen tussen de huid en de slijmvliezen, de neus of de kussentjes,
- schilfering (uiterlijk van "roos" ),
- uiterlijk van knobbeltjes op de huid, zweren, korstjes en/of erosies,
- huidbloedingen,
- lokale alopecia (haaruitval),
- een soms intense jeuk (jeukend gevoel van de huid).
Deze laesies kunnen tegelijkertijd op hetzelfde dier voorkomen of elkaar in de loop van de tijd opvolgen. Soms kan ook een verslechtering van de algemene toestand van de hond worden waargenomen.
Hoe wordt huidlymfoom gediagnosticeerd bij honden?
Geconfronteerd met laesies die zouden kunnen doen denken aan huidlymfoom, zal de dierenarts zich eerst concentreren op het uitvoeren van een cytologisch onderzoek door een huidlaesie te prikken met een fijne naald.
Indien de uitslag van het cytologisch onderzoek twijfelachtig is, zal de dierenarts door middel van een histopathologisch onderzoek een zekerheidsdiagnose stellen. Om dit te doen, zal de dierenarts verschillende huidbiopten bij het dier uitvoeren.
Als het histopathologisch onderzoek de aanwezigheid van een lymfoom bevestigt, zal de dierenarts een aanvullend onderzoek uitvoeren, inclusief een thoraxfoto, een abdominale echografie en een ruggenmergpunctie of biopsie.
Welke behandeling voor huidlymfoom bij honden?
De behandeling hangt af van de vorm van het huidlymfoom bij honden.
Het kan alleen chemotherapie zijn voor diffuse en orale vormen of chirurgie gevolgd door adjuvante chemotherapie voor nodulaire vormen en plaquevormen.
In alle gevallen blijft de prognose voor honden met huidlymfoom vrij slecht, zelfs als de behandelingen kunnen leiden tot een tijdelijke remissie.