De afwezigheid van een staart of anurie bij honden
Als een hond geen staart of een korte staart heeft, wordt er gezegd dat het respectievelijk anuran of brachyuran is.
Sommige honden worden geboren met een van nature korte staart zonder dat dit wordt beschouwd als een afwijking in vergelijking met de standaard van hun ras. Maar de afwezigheid van een staart bij honden kan ook secundair zijn aan een aangeboren afwijking of een raciale aanleg van de hond.
Natuurlijk kan het ontbreken van een staart ook het gevolg zijn van het couperen van de staart, dat wil zeggen het vrijwillig afsnijden van de staart van de hond door middel van een veterinaire chirurgische ingreep. Deze praktijk is nog steeds toegestaan in Frankrijk, onder bepaalde voorwaarden.
Brachyurie bij honden
Brachyouria, of korte staart, verwijst naar een aangeboren verkorting van de staart door een afname van het aantal coccygeale wervels. Staartverkorting varieert van een staart die een kwart van zijn lengte is ingekort, vergeleken met de verwachte rasstandaarden, tot helemaal geen staart.
Goed om te weten
Het aantal coccygeale wervels varieert van 18 tot 22 bij honden.
In de meeste gevallen veroorzaakt deze "afwijking" over het algemeen geen bijbehorend gezondheidsprobleem, maar alleen esthetische schade voor de eigenaar van het dier en soms een niet-bevestiging van de hond wanneer zijn rasstandaard nauwkeurig is.
Deze anomalie kan echter soms in verband worden gebracht met spina bifida, dat wil zeggen een afwijking in de ontwikkeling van de ruggengraat van de hond, resulterend in neurologische aandoeningen zoals ataxie van de achterpoten.
Voor veel hondenrassen wordt brachyurie veroorzaakt door een mutatie in het T-gen, een gen aanwezig op een niet-geslachtschromosoom dat normaal codeert voor een eiwit dat betrokken is bij de embryonale ontwikkeling.
De afwijking is erfelijk en wordt overgedragen volgens een autosomaal dominante wijze van overdracht. Dit houdt in dat honden die de eigenschap "korte staart" vertonen slechts één van de twee gemuteerde genen hebben. Honden die twee kopieën van het gemuteerde gen in hun genetische samenstelling erven, zijn over het algemeen niet levensvatbaar en sterven in de baarmoeder. Om deze redenen wordt het voor fokkers dan ook niet aanbevolen om met honden geboren met een korte staart te fokken, en vooral om een reu en een teef met een korte staart te kruisen.
De hondenrassen die waarschijnlijk de T-genmutatie vertonen, en daarom een abnormaal korte of zelfs afwezige staart hebben, zijn als volgt:
- Australische herder,
- Herder van de Pyreneeën,
- Poolse gewone herder,
- Australian Cattle Dog,
- Bourbonnais Braque,
- Spaanse waterhond,
- Karelische berenhond,
- Kroatische Herdershond,
- Bretonse spaniël,
- Mudi,
- Oostenrijkse Pinscher,
- Schipperke,
- Spitz van de Visigoten,
- Braziliaanse terriër,
- Jack Russell,
- Welsh Corgi Pembroke,
- Miniatuur Australische Herder,
- Savooie herder.
Honden van andere rassen kunnen natuurlijk ook met een korte staart geboren worden zonder dat er een T-gen mutatie gevonden is. Andere tot op heden nog onbekende genetische oorzaken spelen dan zeker een rol. Deze races omvatten:
- de Boston Terrier,
- de Engelse Bulldog,
- de Cavalier King Charles,
- de Parson Russel Terriër,
- de Rottweiler,
- en de Dwergschnauzer.