Seborroe bij honden: definitie en oorsprong
Seborrhea of seborrheic dermatitis is een huidaandoening die wordt veroorzaakt door overmatige productie van talg. Sebum is een olieachtige afscheiding die wordt afgescheiden door de talgklieren van de huid om haar te beschermen tegen uitdroging en om de bacteriële flora van de huid in balans te houden.
Afhankelijk van hun oorsprong worden gewoonlijk twee soorten seborroe onderscheiden: primaire seborroe en secundaire seborroe.
Primaire seborroe
Bij honden is primaire seborroe waarschijnlijk een erfelijke aandoening die wordt gekenmerkt door een defect in de verhoorning van de huid.Keratinisatie is het proces waarbij de buitenste beschermlaag van de huid voortdurend wordt vernieuwd door nieuwe huidcellen.
Hondenrassen die gevoelig zijn voor primaire seborroe zijn Amerikaanse Cocker Spaniels, Basset Hounds, West Highland White Terriers, Labradors, Amerikaanse Cockers, Teckels, Dwergpinschers, Ierse Setters en Duitse Herders. Bij honden met primaire seborroe is er meestal een familiegeschiedenis van de ziekte, wat suggereert dat er genetische factoren bij betrokken zijn. De ziekte begint meestal voordat de hond een jaar oud is en ontwikkelt zich gedurende het hele leven van de hond.
Secundaire seborroe
Secundaire seborroe is een symptoom van de aanwezigheid van een andere aandoening bij honden, zoals:
- hormonale ziekten zoals hypothyreoïdie of de ziekte van Cushing,
- Allergieën en in het bijzonder voedselallergieën,
- de aanwezigheid van uitwendige parasieten: vlooien, teken of zelfs Demodex canis, de mijt die verantwoordelijk is voor demodicose,
- schimmelinfecties en vooral schimmelinfecties van de huid zoals Malassezia,
- voedingstekorten in vitamine A of diëten die te weinig omega-3-vetzuren bevatten,
- onder andere oorzaken.
Secundaire seborroe kan ook zijn oorzaak vinden in een ongepaste onderhoudsfrequentie van de hond, wanneer de baden veel te vaak of juist veel te zeldzaam zijn!
Wat zijn de symptomen van seborroe?
Ook hier zijn er twee soorten seborroe, afhankelijk van hoe ze zich manifesteren: droge seborroe en olieachtige seborroe. De meeste honden met seborrheic dermatitis hebben een combinatie van beide vormen van seborrhea.
Droge seborroe
Een hond met droge seborroe heeft een doffe vacht, tal van korstjes en roos die zich vormen als grote witte schubben en een ruwe huid die een wasachtig gevoel achterlaat.
Vette seborroe
Vette seborroe manifesteert zich door een vette en stinkende huid, de aanwezigheid van mee-eters (mee-eters) en pilar-mouwen, dat wil zeggen een opeenhoping van keratine en folliculair materiaal dat aan het haar hecht en zichtbaar is op het huidoppervlak.
Seborrhea kan gelokaliseerd zijn in bepaalde delen van het lichaam of gegeneraliseerd zijn. Het kan gecompliceerd worden door huid- en oorinfecties.
Hoe wordt seborroe behandeld bij honden?
Wanneer seborroe secundair is aan een onderliggende aandoening, richt de behandeling zich uiteraard op deze oorzaak.
Als er geen onderliggende oorzaak kan worden vastgesteld, wordt de diagnose primaire of idiopathische seborroe (zonder bekende oorzaak) gesteld.Helaas is er geen remedie voor primaire of idiopathische seborroe, alleen behandelingen die de ernst van de symptomen helpen beperken. Over het algemeen omvatten behandelingen die seborroe helpen beheersen, voedingssupplementen die rijk zijn aan omega-3-vetzuren en lokale behandelingen op basis van talgregulerende en/of kerato-modulerende shampoos. Deze medische behandeling moet gedurende het hele leven van een hond met primaire seborroe worden voortgezet.
Medische behandeling kan antibiotica combineren om secundaire bacteriële infecties te behandelen, indien aanwezig.
Als lokale behandelingen geen effect hebben, kunnen soms systemische behandelingen op basis van corticosteroïden of retinoïden worden overwogen, hoewel ze bij langdurig gebruik bijwerkingen hebben.
Fytotherapie om conventionele behandelingen tegen seborroe te redden
Planten kunnen een grote hulp zijn bij de behandeling van de symptomen van idiopathische en primaire seborroe. Oraal is het mogelijk om te wedden op een synergie van geglycerineerde extracten van klis, duivenkervel en echinacea en lokaal om een mengsel van etherische oliën van aspic-lavendel, oleander en rozengeranium verdund in 70% plantaardige olie aan te brengen. Maar voordat u deze natuurlijke remedies aan uw hond toedient, dient u advies in te winnen bij een gespecialiseerde dierenarts om er zeker van te zijn dat er geen contra-indicaties zijn voor uw hond.