Liefde, een menselijk gevoel
Praten over liefde om het gedrag uit te leggen van een hond die genegenheid voelt voor een van zijn soortgenoten, een kat, een konijn of een ander dier of zelfs een mens, is anthromorfisme. Het gaat om het toeschrijven van menselijke reacties en gevoelens aan een dier.
Zeker, de hond is een zeer gevoelig en intelligent wezen dat in staat is om emoties en gevoelens te voelen, maar praten over liefde zoals we die tussen twee mensen kunnen bedenken, is voorspellen wat we zullen negeren!
Zonder ons te vergissen, meer dan liefde, kunnen we meer spreken over gehechtheid om de genegenheid te beschrijven die het dier verenigt met een persoon of een ander dier.Gehechtheid is nog steeds een zeer sterke band die twee wezens met elkaar verenigt en essentieel blijft voor hun wederzijds welzijn.
Bij honden komt deze gehechtheid concreet tot uiting door de vreugde van het vinden van de persoon of het dier van wie hij houdt, door te likken, door verzoeken om liefkozingen, door het gezelschap te zoeken van zijn wezen van gehechtheid, door promiscuïteit tussen twee dieren (ze kunnen bijvoorbeeld samen slapen) etc.
Is het liefde die de keuze van een seksuele partner bij honden leidt?
Het lijkt erop dat het seksuele gedrag van honden wordt geactiveerd door een reeks neurohormonale processen die paring instinctief / "automatisch" maken in het geval van een ontmoeting tussen twee seksueel ontvankelijke honden tijdens de loopsheid van de teef.
Inderdaad, het vrouwtje stoot tijdens haar loopsheid seksferomonen uit onder invloed van hormonale veranderingen die verband houden met haar eierstokcyclus, die op hun beurt hormonale veranderingen veroorzaken bij hele mannen die ze vangen.Deze feromonen veroorzaken seksuele opwinding, een biologische behoefte om een vrouwtje te zoeken om mee te paren.
Bovendien hebben reuen de neiging om te paren met meerdere vrouwtjes en vrouwtjes met meerdere mannetjes. Aan de andere kant kan een teefje, hoewel ze inderdaad krols is, compleet weigeren te paren met het eerste reutje dat langskomt. Weigert ze dan om te paren met een hond waar ze niet "verliefd" op is geworden? Het is onwaarschijnlijk. De weigering om te paren door het vrouwtje wordt over het algemeen verklaard door pijn in haar rug of haar achterpoten, een slechte ervaring uit het verleden met een reu, een sterk karakter of gewoon angst voor deze reu. Bovendien is een reu gesocialiseerd met verschillende soorten en met de mens, kan een seksuele bevruchting ontwikkelen met deze verschillende soorten. Deze impregnatie wordt waarschijnlijk in verband gebracht met verwante geuren en/of seksferomonen tussen al deze soorten.Zo kan het gebeuren dat een hond seksueel wordt opgewonden door een vrouw (of beter gezegd door de geurmoleculen die ze afgeeft), op het moment van haar ovulatie en/of haar menstruatie. Dit is alleen een biologische reactie en betekent niet dat de hond "verliefd" is geworden op een vrouw.
Als een hond te gehecht is
Genegenheid voelen voor iemand of een ander dier is goed, behalve wanneer de hond echt emotioneel afhankelijk is van dit wezen van gehechtheid. Bij afwezigheid van deze persoon of dit dier kan de emotioneel afhankelijke hond zich depressief gaan voelen (hij eet niet meer, speelt niet meer, slaapt de hele tijd) en/of voelt zich angstig. We spreken dan van hypergehechtheid en verlatingsangst.
Dus alleen omdat een hond je door het huis volgt of je de hele tijd om knuffels vraagt, wil nog niet zeggen dat hij "verliefd op je" is of dat hij zichzelf laat wegkwijnen. het huis dat hij "depressief is omdat zijn minnaar er niet is" .Neen ! Dit zijn geen simpele uitingen van liefde, maar potentieel een echt gedragsprobleem dat het welzijn van uw dier ondermijnt. Dit moet dan worden verholpen door het opzetten van een losmakingstherapie, uitgevoerd met behulp van een gedragsdierenarts of een professionele hondengedragstrainer.