De pad, een zeer gevaarlijke batrachian voor de hond
Padden zijn batrachiërs die erg gevaarlijk kunnen zijn voor de hond vanwege de gif.webpklieren die deze dieren achter hun ogen en op de huid van hun rug hebben, vergelijkbaar met wratten.
Wanneer een hond een pad "ontmoet" , zal zijn natuurlijke nieuwsgierigheid hem er soms toe brengen de pad te likken of in zijn bek te nemen. Het is onder de druk die wordt uitgeoefend door krachtig likken of door een beet op de huid van de pad dat het padgif.webp vrijkomt bij contact met de slijmvliezen van de bek van de hond.Het komt dan in het bloed van de hond en oefent een giftige werking uit op zijn hart en zenuwstelsel.
Paddengif.webp bevat verschillende giftige stoffen waaronder:
- biogene aminen die het zijn inflammatoire karakter geven,
- bufotenin, met hallucinogene effecten,
- stoffen met vasoconstrictieve en hypertensieve effecten,
- verbindingen vergelijkbaar met digitalisderivaten, giftig voor het hart.
" De risico&39;s van het kruisen van paden met een pad zijn groter:"
- tijdens de piek van paddenactiviteit tussen april en september, met een nog groter risico in de zomer, juli en augustus,
- in de schemering,
- in alle natuurgebieden waar de pad leeft: tuinen, vijvers, parken, bergen of zelfs bossen.
Goed om te weten!
Salamanders en salamanders kunnen ook verantwoordelijk zijn voor hondenpadachtige vergiftigingen.
Paddenvergiftiging bij honden: symptomen
Als de hond is vergiftigd door een pad, verschijnen de symptomen zeer snel, meestal binnen een uur na contact met de batrachian.
Ze bestaan onmiddellijk uit een pijnlijke ontsteking van het mondslijmvlies van de hond die verantwoordelijk is voor zeer significante overmatige speekselvloed. Als het gif.webp in contact komt met de ogen van de hond, veroorzaakt het een ontsteking van de oogleden (blefaritis), conjunctiva en keratitis geassocieerd met oogpijn.
De ernstigste vormen van vergiftiging kunnen gepaard gaan met:
- verteringsstoornissen waaronder hevige buikpijn, diarree en braken,
- hartritmestoornissen die soms kunnen leiden tot hartstilstand,
- neuro-musculaire aandoeningen zoals ataxie (abnormale manier van lopen), tremoren, convulsies, verlammingen of zelfs hallucinaties,
- het optreden van acuut longoedeem, veroorzaakt door hartfalen of door de inflammatoire werking van paddengif.webp.
Vergiftiging kan soms gecompliceerd worden door het optreden van nierfalen, leverfalen of zelfs hartfalen.
Het gif.webp van een enkele pad kan dodelijk zijn voor een kleine hond. Het kan dan in minder dan een uur optreden bij de meest ernstige vormen van vergiftiging.
Mijn hond heeft een pad gebeten: wat te doen?
Wanneer een hond wordt vergiftigd door een pad, is het een echt veterinair noodgeval dat u zou moeten overtuigen om uw huisdier zo snel mogelijk naar de dichtstbijzijnde dierenkliniek te brengen en des te meer omdat het een kleine hond is, vatbaarder tot ernstige vergiftigingen.
Verwijder tegelijkertijd de pad uit de bek van de hond (het gif.webp dringt niet door in de huid van uw hand, als deze geen wonden bevat) of laat hem los en spoel de pad dan onmiddellijk en overvloedig af mondholte van uw hond met kraanwater of mineraalwater, afhankelijk van wat u bij de hand heeft.
Als het paddengif.webp in contact is geweest met de ogen, spoel ze dan grondig met water of beter nog, met een zoutoplossing.
Waarschuwing!
Vergiftiging door paddengif.webp is pijnlijk voor de hond, zodat uw dier, ook al is het meestal erg aardig, waarschijnlijk tekenen van agressie zal vertonen wanneer u probeert de pad te verwijderen of hem te benaderen om zijn mond te spoelen en/of zijn ogen. Als dit het geval is, breng uzelf dan niet in gevaar en wacht op de tussenkomst van uw dierenarts, opgeleid om met dit scenario om te gaan.
Wat kan de dierenarts doen als een hond is vergiftigd door een pad?
De dierenarts zal eerst proberen om zoveel mogelijk gif.webp te elimineren als de hond zeer snel na contact met de pad wordt verzorgd en om de aanwezigheid van hartsymptomen op te sporen, die niet alleen kunnen worden geïdentificeerd door cardiale auscultatie of een elektrocardiogram.
Indien er geen specifiek tegengif.webp bestaat tegen paddengif.webp, zal de dierenarts niettemin het nodige doen om de hond zoveel mogelijk van de symptomen van vergiftiging te verlossen, door het toe te dienen als dat nodig is:
- anti-emetica of medicijnen om de maagwand te beschermen (maagverbanden, antacida),
- geneesmiddelen om hartproblemen te behandelen,
- anticonvulsiva,
- ontstekingsremmers,
- antihistaminica gericht op het verminderen van het effect van gif.webp op de slijmvliezen,
- en/of door de hond zuurstoftherapie of infuus te geven.
Hospitalisatie van de hond is vaak essentieel in de meest ernstige gevallen. De vitale prognose is terughoudender bij kleine honden en bij aanhoudende spijsverterings- en hartaandoeningen.