Saint-Hubert of Bloedhond - Oorsprong, kenmerken en karakter

Sint-Hubertushond of Bloedhond: ontdek hoe dit dier is, zijn fysieke kenmerken, karakter, gedrag, etc. De Bloedhond ook wel bekend als de hond...

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!

De Bloedhond, ook wel bekend als de Sint-Hubertushond, is een hond afkomstig uit België. Het is een van de oudste hondenrassen ter wereld en heeft zeer imposante fysieke kenmerken! Het karakter van de Bloedhond verrast echter iedereen die hem ontmoet, omdat hij ook een zeer uitgebalanceerd hondenras is dat uiteindelijk zeer hechte relaties aangaat met zijn voogden, die hij volgt en beschermt.

Als u overweegt een hond van dit ras te adopteren of als u gewoon meer wilt weten over de Saint-Hubert-hond, lees dan verder in dit PlanèteAnimal-dossier waarin we u alles zullen vertellen over de Bloodhound of Saint-Hubert-hond , waarschijnlijk de hond met het beste reukvermogen ter wereld!

Veel leesplezier!

Oorsprong

  • Europa
  • België

FCI-nomenclatuur

  • Groep VI

Fysieke kenmerken

  • Gespierd
  • Liegen
  • Korte oren

Grootte

  • Groot

Hoogte

  • 70-80

Volwassen gewicht

  • 45-100

Levensverwachting

  • 10-12

Aanbevolen fysieke activiteit

  • Gemiddeld

Karakter

  • Gebalanceerd
  • Zeer loyaal
  • Stil

Ideaal voor

  • Huis
  • Wandelen
  • De jacht

Aanbevelingen

  • Harnas

Aanbevolen klimaat

  • Gematigd

Haartype

  • Kort
  • Moeilijk
  • Einde

Oorsprong van de Sint-Hubertushond of Bloedhond

" De oorsprong van deze honden is weinig bekend, maar men gelooft dat hun voorouders robuuste honden waren, zwart of zwartbruin, die de monnik Hubert zelf vergezelden tijdens zijn jachttochten. Later werd deze monnik heilig verklaard en ging hij de geschiedenis in als Sint-Hubertus, patroon van de jacht en stichter van de monnikenorde van Sint-Hubertus."

" Dit verklaart niet alleen de naam van het ras, maar ook waarom het ontstaan ervan traditioneel wordt toegeschreven aan de monniken van Saint-Hubert, die leefden in het klooster van Andain, gelegen in het Belgische deel van de Ardennen. Deze honden zouden enkele jaren in deze regio geïsoleerd zijn gebleven, totdat koning Willem de Veroveraar in de 11e eeuw besloot ze in Engeland te importeren."

De Bloedhond, zoals we die vandaag kennen, is hoogstwaarschijnlijk het resultaat van selectieve kruisingen tussen de directe afstammelingen van Saint-Hubert-honden geïmporteerd uit België en enkele individuen van het bullmastiff-ras.

Vanwege zijn buitengewone reukvermogen is de Sint-Hubertushond altijd opgeleid als speur- of speurhond. Kort na zijn ontstaan werd het ras al gebruikt voor het zoeken en redden van verdwaalde pelgrims in de bergen en bossen van de Ardennen.De Bloedhond wordt ook al vele jaren gebruikt voor de jacht op groot wild, vooral wilde zwijnen of wilde varkens.

In de officiële standaard van de Fédération Cynologique Internationale (FCI) wordt de Saint-Hubert-hond ingedeeld in sectie 1.1 van groep 6, die grote honden van het jachttype omvat.

Kenmerken van de Bloedhond of Sint-Hubertushond

De Sint-Hubertus is een grote hond die zich onderscheidt door zijn massieve lichaam, iets langer dan lang (rechthoekig profiel), met een brede, lange en ovale borst, sterke benen en goed ontwikkelde spieren. Volgens de officiële FCI-standaard wordt hij zelfs beschouwd als de krachtigste van alle honden.

Vrouwen kunnen tussen de 58 en 63 cm schofthoogte meten, terwijl mannetjes tussen de 63 en 69 cm meten. Het ideale gewicht van het ras ligt tussen de 41 en 50 kg.Ondanks zijn grootte en robuustheid mag de Saint-Hubert-hond niet grof of dik zijn. Hij heeft harmonieuze lijnen en kan nauwkeurige en behendige bewegingen uitvoeren.

Een van de meest onderscheidende kenmerken van de Bloedhond is hun dunne, hangende huid in het nek- en hoofdgebied, die overvloedige rimpels en plooien vormt. De kop, die een vierkant profiel heeft met een licht uitgesproken stop, lijkt misschien enigszins op die van de Basset-hond, maar is merkbaar groter en imposanter. De snuit is breed en moet even lang zijn als de schedel van de hond.

" De dunne, flexibele oren van de Sint-Hubertushond zijn ook prachtig, en ze zijn even groot als zacht aanvoelend. Het zijn lage inserties en ze reiken bijna tot aan de basis van de nek. De ogen van de Bloedhond kunnen door de opgezwollen onderste oogleden een wat droevige blik geven, waardoor een deel van het bindvlies zichtbaar blijft.Ingevallen ogen en overmatig uitgezette oogleden zijn echter ongewenst, omdat ze de gezondheid van het dier kunnen schaden."

De vacht van de Bloedhond bestaat uit kort, kort, hard, glad haar, dat zachter aanvoelt op de oren en het hoofd, en grover en langer op de staart. Wat de kleur van de vacht betreft, worden drie varianten geaccepteerd: effen rood (of eenkleurig), tweekleurig zwart en bruin en tweekleurig bruin en leverkleurig. Hoewel het geen wenselijke eigenschap is, wordt de aanwezigheid van wit haar op de vingers, aan het einde van de staart en op de voorkant van de borst getolereerd.

Karakter van de Bloedhond of Sint-Hubertushond

" Achter zijn massieve gigantische uiterlijk onthult de Saint-Hubert-hond een vriendelijke, volgzame en vrij rustige persoonlijkheid. Deze honden vormen vaak een heel speciale band met hun verzorgers, aan wie ze extreme loyaliteit tonen."

Als hij goed gesocialiseerd is, kan hij ook erg sociaal zijn met onbekende mensen en dieren, en is hij bijzonder zachtaardig en geduldig met kinderen. Deze honden houden niet van eenzaamheid en als ze urenlang alleen worden gelaten, kunnen ze gedragsproblemen ontwikkelen, zoals destructiviteit of verlatingsangst. Ze worden daarom niet aanbevolen voor mensen die op zoek zijn naar een onafhankelijker hondenras.

Natuurlijk wordt het gedrag van elke hond niet alleen bepaald door zijn ras of afstamming, maar hangt het grotendeels af van de opvoeding, omgeving en zorg van zijn verzorgers. Dit is de reden waarom, als je een gehoorzame en evenwichtige hond wilt hebben, je hem optimale omstandigheden moet bieden voor fysieke en mentale ontwikkeling, en moet investeren in zijn vroege opvoeding en socialisatie.

Zorgen voor een Bloedhond of Sint-Hubertushond

Groot en robuust, de Bloedhond heeft ruimte nodig om zich vrij te ontwikkelen en uit te drukken. Hoewel zijn volgzame aard en zijn loyaliteit aan zijn voogd hem in staat stellen zich aan te passen aan verschillende omgevingen, is het ideaal dat hij leeft in een open ruimte van redelijke omvang, zoals een erf of een tuin, waarin uw hond kan rondrennen. , springen. , speel en ontdek. Dit betekent niet dat de hond buiten moet leven, integendeel, maar dat hij een ruimte moet hebben die is aangepast aan zijn grootte.

Het onderhoud van zijn vacht is vrij eenvoudig en vereist weinig tijd van de voogd: één poetsbeurt per week is meer dan genoeg om dood haar te verwijderen en ophoping van vuil op zijn vacht te voorkomen. Baden kan alleen als de hond echt vies is, maar probeer hem niet vaker dan één keer per week of tweewekelijks te wassen. Idealiter zou het elke twee of drie maanden moeten worden gewassen. Overmatig baden verwijdert de vetlaag die het lichaam van honden van nature bedekt en beschermt, waardoor ze vatbaarder worden voor vele ziekten en huidaandoeningen.

Het is echter essentieel om regelmatig uw oren en gerimpelde of gerimpelde huid te controleren om de concentratie van vocht, onzuiverheden en micro-organismen die tot infectie kunnen leiden, te voorkomen. Deze plekken kun je schoonmaken met bijvoorbeeld een gaasje, zodat ze altijd helemaal droog zijn.

Hoewel de Sint-Hubertushond geen hyperactieve hond is, heeft hij veel energie en aanleg voor opvoeding. Lichamelijke activiteit zal essentieel zijn om een gezond gewicht te beheersen (essentieel gezien hun neiging tot zwaarlijvigheid), om stabiel en kalm gedrag te behouden en om symptomen van stress en gedragsproblemen te voorkomen. U moet minimaal 2-3 keer per dag 30-45 minuten met uw hond wandelen, terwijl u probeert uw wandelingen te variëren en nieuwe activiteiten en spelletjes in de traditionele wandeling op te nemen. Bovendien kunt u overwegen hem kennis te laten maken met behendigheid of een andere hondensport.

Het is net zo belangrijk om de geest van je Bloedhond te prikkelen en zijn omgeving te verrijken als hem lichaamsbeweging te geven. Gezien hun sterke reukvermogen kan het zoeken naar honden een geweldige activiteit zijn om de cognitieve ontwikkeling van uw hond te stimuleren. Maar vergeet niet dat dressuur de meest complete en beste oefening is die je je beste vriend kunt geven. We raden je dan ook aan om de 5 trainingstips te lezen die elke eigenaar zou moeten kennen. Daarnaast kun je zelfgemaakte intelligentiespellen aanbieden om een leuke tijd met je trouwe viervoeter te delen en zijn intelligentie te stimuleren.

Tot slot hebben Sint-Hubertushonden, zoals alle dieren, een volledig en uitgebalanceerd dieet nodig om zich fysiek, emotioneel, cognitief en sociaal volledig te ontwikkelen. Er zijn verschillende soorten hondenvoer die u kunt overwegen om uw beste vriend te geven, of het nu gaat om een uitgebalanceerd dieet met alleen voedingsmiddelen of een BARF-dieet.Maar u moet een dierenarts raadplegen voordat u beslist welk type dieet geschikt is voor uw trouwe viervoeter, rekening houdend met hun leeftijd, lengte, gewicht en gezondheid.

Opleiding van de Bloedhond of Sint-Hubertushond

Bloedhondenopvoeding moet beginnen in de vroege stadia wanneer het nog een puppy is, hoewel het belangrijk is op te merken dat het nog steeds mogelijk is om een volwassen hond op te voeden en te trainen. Puppy-educatie begint met socialisatie, een fase die begint tussen drie weken en drie maanden. Gedurende deze tijd moet ervoor worden gezorgd dat de St. Hubert-puppy wordt gesocialiseerd met alle soorten mensen, dieren, objecten en omgevingen, en dat alle interacties positief zijn. Dit heeft een directe invloed op het karakter dat hij als volwassene zal hebben, dus als we een evenwichtige hond willen hebben, is het essentieel om speciale aandacht te besteden aan de socialisatie van de bloedhond.

Van kinds af aan leren we de hond om zijn behoefte in de krant te doen en zijn beet correct te behandelen om geen schade aan te richten. Evenzo zullen we hem kennis laten maken met de regels van het huis, altijd op een positieve manier en zonder toevlucht te nemen tot straf. Onthoud dat deze regels moeten worden opgesteld met alle leden van het gezin, omdat het belangrijk is dat iedereen zich eraan houdt om verwarring bij de hond te voorkomen.

Later, als we met het vaccinatieschema beginnen, kunnen we onze jonge bloedhond de straat op nemen en verder socializen. Op dit moment zal hij ook moeten leren hoe hij zijn behoefte op straat moet doen en zullen we hem kennis laten maken met de basiscommando's van hondentraining, die essentieel zijn voor een correcte communicatie met mensen en om positief en beleefd gedrag aan te moedigen.

Als volwassenen zullen we blijven werken aan gehoorzaamheidscommando's om te voorkomen dat hij ze vergeet.We zullen complexere oefeningen opnemen om zijn geest te stimuleren en, kortom, we zullen blijven werken om een stabiel en positief karakter te behouden. Om dit te doen, zullen we altijd positieve bekrachtiging gebruiken, waarbij we het gedrag van de hond belonen met eten, aaien en vriendelijke woorden. Laten we niet vergeten dat positief onderwijs het leren en de band met de leraar bevordert. Evenzo mag onder geen enkele omstandigheid fysieke straf worden gebruikt, omdat dit kan leiden tot de schijn van gedragsproblemen, zoals agressie

Gezondheid van de Bloedhond of Sint-Hubertushond

Zoals alle hondenrassen kunnen Saint-Hubert-honden een genetische aanleg hebben om bepaalde erfelijke en degeneratieve ziekten te ontwikkelen. De meest voorkomende aandoeningen bij deze honden zijn heupdysplasie en maagtorsie. Maar ook andere gezondheidsproblemen kunnen bij dit hondenras worden vastgesteld:

  • Elleboogdysplasie
  • Droge ogen (keratoconjunctivitis sicca bij honden)
  • Derde ooglidverzakking
  • Entropion
  • Ectropion
  • Pyodermie

Bovendien kan de Sint-Hubertushond ook worden aangetast door andere veel voorkomende hondenziekten en is hij vatbaar voor obesitas. Het is daarom essentieel om uw beste vriend gedurende zijn hele leven van passende preventieve medicijnen te voorzien. Vergeet niet om de zes maanden naar de dierenarts te gaan om zijn gezondheid te controleren, zijn vaccinatieschema te volgen en hem regelmatig te ontwormen met producten van goede kwaliteit die zijn aangepast aan zijn grootte, gewicht en leeftijd. .

Met de juiste zorg en veel liefde is de levensduur van de Bloedhond tussen de 10 en 12 jaar.

Foto's van Sint-Hubertus of Bloedhond

Help de ontwikkeling van de site en deelt het artikel met vrienden!