Pododermatitis, wat is het?
We moeten niet praten over pododermatitis bij honden, maar pododermatitis bij honden, aangezien deze reeks dermatologische ziekten die het uiteinde van de benen van de hond aantasten, van verschillende oorsprong is en zich manifesteert in even verschillende klinische beelden .
Inderdaad, de term pododermatitis is een generieke term die een ontsteking van de huid aanduidt die de vingers, de interdigitale ruimtes (tussen de vingers), de kussentjes en/of de klauwen van de hond bedekt.
Deze huidaandoening kan beperkt zijn tot slechts één poot van de hond, maar kan in andere gevallen ook beide poten van het dier of andere delen van zijn lichaam aantasten.
Wat zijn de symptomen van pododermatitis?
Pododermatitis kan worden uitgedrukt door:
- interdigitaal erytheem, ofwel roodheid van de huid tussen de vingers van de hond. Dit is met name het geval bij pododermatitis van allergische oorsprong of bacteriële, schimmel- of parasitaire infectie. Heel vaak gaat de roodheid gepaard met jeuk, een intens jeukend gevoel.
- haaruitval (of alopecia),
- verschijnen van knobbeltjes of fistels in de voet, waarschijnlijk gepaard gaande met kreupelheid,
- erosies of ulceraties van de huid, minder vaak.
Aangezien pododermatitis ongemak en/of pijn veroorzaakt bij honden, is het gebruikelijk dat het dier aanhoudend zijn poten likt met het risico de aandoening verder te compliceren.
Pododermatitis bij honden: mogelijke oorzaken
De oorzaken van pododermatitis bij honden zijn zeer gevarieerd.
Wanneer slechts één voet wordt bereikt
Wanneer slechts één poot van de hond is aangetast, is het waarschijnlijk dat pododermatitis afkomstig is van:
De aanwezigheid van een vreemd lichaam
De ontsteking kan te wijten zijn aan de aanwezigheid van een vreemd lichaam dat onder de huid is binnengedrongen. Aartjes zijn een klassiek en veelvoorkomend voorbeeld bij honden. Deze droge grassen die in de late zomer langs landweggetjes en in velden met hoog gras worden gevonden, planten zich tussen de vingers van de hond en dringen dan onder zijn huid door. De zeer harde baarddraden van deze plant zorgen ervoor dat hij door de weefsels van de interdigitale ruimtes kan migreren. Het veroorzaakt dan zwelling tussen de vingers en de vorming van een fistel waardoor het dier dwangmatig de aangedane poot gaat likken.
De behandeling bestaat uit het verwijderen, op kantoor of operatief, van het vreemde lichaam gevolgd door toediening van antibiotica.
Een gedragsprobleem
Een pododermatitis kan van psychogene oorsprong zijn. Honden die aan angst lijden, kunnen dwangmatig aan een van hun poten likken of kauwen, waardoor likdermatitis ontstaat. Vaak is het de linker voorpoot bij het polsgewricht die het onderwerp is van intensief likken. Deze stoornis wijst op een groot psychisch lijden bij het dier, dat met gedragstherapie, eventueel vergezeld van anxiolytica, moet worden verlicht. Ook alternatieve medicijnen zoals kruidengeneeskunde kunnen de effecten van gedragstherapie op natuurlijke wijze ondersteunen.
Een huidtumor
Hoewel ze relatief zeldzaam zijn bij honden, kan de aanwezigheid van een gelokaliseerde tumor op de voet ook de oorzaak zijn van pododermatitis bij honden.Onder deze tumoren kan men plaveiselcelcarcinomen, mastocytomen of melanomen tegenkomen. Ze manifesteren zich door het verschijnen van een massa of ulceratie op de vingers van de hond of aan de basis van zijn klauwen.
De behandeling zal afhangen van de aard van de tumor die de dierenarts zal moeten identificeren door middel van een huidbiopsie en beeldvormende onderzoeken.
Wanneer enkele meters zijn bereikt
Als meerdere voeten van de hond aangetast zijn, kan pododermatitis zijn oorsprong vinden in:
Irritatie, brandwonden of bevriezing
Irritatie is de meest voorkomende en wijdverbreide oorzaak van pododermatitis bij honden.
De huid die alle delen van de poot van de hond bedekt, wordt vaak blootgesteld aan sterke druk vanwege het gewicht van het dier of door talrijke wrijvingen, wat de ontwikkeling van irritaties op dit niveau bevordert.
Sommige irriterende of bijtende stoffen die in de leefomgeving van de hond aanwezig zijn, kunnen ook irritatie aan de voeten van de hond veroorzaken. Dit is het geval voor bepaalde meststoffen, herbiciden, huishoudelijke producten of koolwaterstoffen.
Het is dan noodzakelijk om de betreffende stoffen te identificeren om contact met de poten van de hond te vermijden en ze zorgvuldig te reinigen met water en milde shampoo om het probleem op te lossen.
Contact van de poten met een zeer hete substantie zoals het asf alt van trottoirs in het midden van een hittegolf of, integendeel, zeer koude zoals bevroren grond kan brandwonden of bevriezing veroorzaken, waardoor pododermatitis ontstaat. De huid van de kussentjes en vingers kan dan erosies of zweren vertonen.
Een allergie
Pododermatitis kan ook van allergische oorsprong zijn in geval van atopische dermatitis, voedselallergie of -intolerantie of, zeldzamer, in geval van dermatitis als gevolg van allergie voor vlooienbeten. De allergische oorzaak is de tweede oorzaak van voetschade bij honden.
Het kan ook te wijten zijn aan een contactallergie. In het laatste geval zijn de laesies dan alleen aanwezig op de delen van de voet die in contact staan met de grond.
Allergische oorzaken van pododermatitis veroorzaken over het algemeen interdigitaal erytheem (roodheid van de huid tussen de vingers) en ernstige jeuk, wat de oorzaak is van intens likken. Met uitzondering van contactallergie kunnen ook andere delen van het lichaam laesies vertonen.
Een schimmel- of parasitaire besmetting
Schimmel- en parasitaire pododermatitis komen vrij vaak voor bij honden.
Ze kunnen in verband worden gebracht met de verspreiding van schimmels of microscopisch kleine gisten op de huid van de hond. Zo kunnen onder meer Malassezia pachydermatis, Candida albicans en ringwormagentia betrokken zijn.
Parasitaire pododermatitis, van hun kant, kan in verband worden gebracht met besmetting door demodex, het agens dat verantwoordelijk is voor demodicose, door vlooien in het geval van trombiculose, en meer zelden door Pelodera-larven, die de honden besmetten die slapen op vuile, vochtige afval.
Een afwijking in de lagerconformatie
Sommige honden hebben zogenaamde "hoefijzer" kussentjes waarbij de huid tussen de twee middelste kussentjes een harige brug vormt over een steungebied. Deze haren zullen dan bij druk letsels veroorzaken: de haren incarneren in de dermis en veroorzaken een ontstekingsreactie. Dit type ontsteking komt vaker voor bij kortharige honden.
Bacteriële vermenigvuldiging
Het uiteinde van de poten van de hond zijn gebieden die vaak in contact komen met vuil en vocht en zijn bijzonder bevorderlijk voor de vermenigvuldiging van pathogene bacteriën zoals Staphylococcus pseudintermedius in de huid.
De behandeling van dit type pododermatitis is gebaseerd op antibiotische therapie.
Een auto-immuunziekte
Verschillende auto-immuunziekten bij honden kunnen voetschade veroorzaken.Dit is met name het geval bij pemphigus, vasculitis, koude agglutinineziekte, bulleus pemfigoïd en slijmvliezen, epidermolysis bullosa, enz. Afhankelijk van de ziekte die de ziekte veroorzaakt, kunnen pootlaesies gepaard gaan met andere laesies die zich elders op het lichaam van het dier bevinden.
Een stofwisselingsziekte
De aanwezigheid van dermatologische laesies op de voeten van de hond kan een van de tekenen zijn van een stofwisselingsziekte zoals chronisch nierfalen, leverkanker of zelfs hyperparathyreoïdie.
Een ziekte van genetische oorsprong
Op zink reagerende dermatose bij honden van het Noordse type, die naast andere symptomen ook de oorzaak kan zijn van pododermatitis. Dit laatste wordt dan gekenmerkt door een duidelijke verdikking van de kussentjes en door de aanwezigheid van schubben en korstjes.
hondenziekte
Een van de tekenen van hondenziekte is verdikking van de huid van de kussentjes.
Hoe wordt pododermatitis bij honden behandeld?
Alvorens de oorzakelijke ziekte aan te pakken, zal de dierenarts proberen de cyclus van ontsteking veroorzaakt door het likken van de hond te doorbreken in geval van jeuk, ongemak of pijn in een of meer poten. Hiervoor kan hij een halsband gebruiken om te voorkomen dat de hond ziektekiemen binnenbrengt door aan zijn laesies te likken.
Vervolgens, in een tweede stap, kan hij mogelijk lokale antiseptica voorschrijven, evenals plaatselijke behandelingen om ontstekingen te beperken of jeuk te verlichten.
Naast deze eerstelijnsbehandelingen kan de dierenarts ook behandelingen voorschrijven die de onderliggende ziekte behandelen die pododermatitis veroorzaakt.
Meestal kan het zijn:
Lokale behandelingen en dagelijkse baden
Frequente baden met antiseptische oplossingen geassocieerd met lokale toepassing van fucidinezuur kan nodig zijn in geval van bacteriële pododermatitis.
Het regelmatig reinigen van de pootjes met een milde of verzorgende shampoo, gevolgd door het zorgvuldig drogen van de ruimte tussen de vingers, kan ook helpen bij irritatie, parasitaire of schimmelaantasting of atopie.
Gedragstherapie
Als de oorzaak van pododermatitis verband houdt met angst of verveling, kan uw dierenarts u adviseren om een gedragsconsult te houden om het probleem dat aan de basis ligt van het dwangmatig likken van het dier duidelijk te identificeren. De behandelaar zal u zo goed mogelijk kunnen adviseren over de uitvoering van een gedragstherapie, al dan niet gekoppeld aan een medicamenteuze behandeling die de angstige toestand van de hond kan verlichten.
Algemene behandelingen
Wanneer lokale zorg niet voldoende is of niet geïndiceerd is, kan de dierenarts zijn toevlucht nemen tot algemene medicamenteuze behandelingen. Zo kan hij antibiotica voorschrijven in geval van bacteriële pododermatitis, antischimmelmiddelen in geval van schimmelpododermatitis, immunosuppressiva in geval van auto-immune pododermatitis, een eliminatiedieet in geval van een voedselallergie, enz.
U zult begrijpen dat de behandeling van pododermatitis bij honden afhangt van de geïdentificeerde oorzaak van de aandoening. Alleen uw dierenarts kan tijdens een dermatologisch consult en na diverse onderzoeken de oorzaak van het probleem vaststellen.