Definitie van epilepsie bij honden
Epilepsie is een hersenfunctiestoornis die wordt gekenmerkt door het optreden van gegeneraliseerde of partiële convulsieve aanvallen (zonder bewustzijnsverlies). Tussen deze aanvallen door is de conditie van de hond volkomen normaal.
Er zijn eigenlijk 3 vormen van epilepsie onder:
- structurele epilepsie, ook wel intracraniële epilepsie genoemd en veroorzaakt door een afwijking in de structuur van de hersenen,
- reactieve of extracraniële epilepsie, als gevolg van een bloedaandoening die de hersenfunctie aantast,
- essentiële epilepsie, die later in dit artikel wordt besproken en waarbij de hersenen van het dier een normale structuur hebben maar niet normaal functioneren. Deze vorm van epilepsie komt het meest voor bij honden en treft tot 5% van de hondenpopulatie.
Bij een hond met essentiële epilepsie ligt de beginleeftijd van de eerste aanvallen over het algemeen tussen 6 maanden en 5 jaar, hoewel deze beginleeftijd aanzienlijk kan variëren, afhankelijk van het ras.
Zijn er hondenrassen die vatbaar zijn voor epilepsie?
Ja! Rassen die vatbaar zijn voor epilepsie zijn:
- de Beagle,
- de Duitse herder,
- de Belgische Herder,
- de Border Collie,
- de bokser,
- de Cocker Spaniël
- de Collie,
- de Ierse setter,
- de Labrador Retriever,
- de Poedel,
- de Sint Bernard,
- de Husky,
- de Welsh Corgi,
- de Fox Terriër.
Crises in 3 fasen
Gegeneraliseerde aanvallen vallen over het algemeen uiteen in 3 fasen:
Voor de epileptische aanval, het prodroom
Deze fase kan worden waargenomen in de uren of zelfs dagen voorafgaand aan de aanval. Dit zijn de waarschuwingssignalen van de crisis. Ze manifesteren zich meestal door gedragsveranderingen zoals:
- het optreden van grotere nervositeit bij honden,
- de behoefte van de hond om zichzelf te isoleren, zich te verstoppen,
- de zoektocht naar de aanwezigheid van zijn meester.
Gedragsveranderingen kunnen per dier verschillen en zo discreet zijn dat ze soms volledig onopgemerkt blijven door de eigenaar van het dier.
Tijdens de crisis, de beroertefase of convulsieve fase
Tijdens de eigenlijke convulsieve aanval, ook wel een "grand mal" aanval genoemd, zal de hond:
- val op de grond en verlies het bewustzijn,
- begin hevig te kwijlen (ptyalisme),
- hebben ledematen die verstijven of "trappen" ,
- klikkende kaken en soms kleine kreten,
- onvrijwillig urineren en/of poepen,
- begin helemaal te trillen.
Dit type gegeneraliseerde aanval kan erg overweldigend zijn voor de eigenaar van het huisdier wanneer hij er voor het eerst mee te maken krijgt.
Deze fase duurt meestal tussen de 1 en 5 minuten. Als het langer dan 5 minuten duurt, kan het het leven van het dier in gevaar brengen.
Na de epileptische aanval, de post-ictale fase
De post-ictale fase volgt direct op de aanval in strikte zin. Het kan enkele minuten tot enkele uren duren en komt overeen met de herstelfase van de hond.
Het kan worden gekenmerkt door:
- tijdelijk verlies van gezichtsvermogen,
- een verward dier,
- een duizelingwekkende manier van lopen,
- een intens gevoel van vermoeidheid,
- meer honger of dorst.
Wanneer vinden toevallen plaats?
De essentie van epileptische aanvallen is om onvoorspelbaar te zijn. Ze worden willekeurig geactiveerd, hoewel ze vaker worden waargenomen bij een slapend of rustend dier. De frequentie van aanvallen varieert ook tussen honden en de respons op de behandeling.
Bepaalde factoren zoals stress, vermoeidheid of hitte kunnen ook bijdragen aan het ontstaan van een aanval.
Hoe zien partiële aanvallen eruit?
In gevallen van essentiële epilepsie kan de hond ook last hebben van zogenaamde partiële aanvallen zonder bewustzijnsverlies.
Er zijn 2 soorten partiële aanvallen:
- motorische dominante aanvallen waarbij de hond tremoren of trapbewegingen kan ervaren die beperkt zijn tot een enkele ledemaat,
- psychologisch dominante crises waarbij de hond gedragsproblemen vertoont zoals agressie, angst of hallucinaties
Lijdt de hond tijdens de epileptische aanval?
Waarschijnlijk niet! Maar als de aanvallen zelf niet pijnlijk zijn voor de hond, zijn ze nog steeds de oorzaak van grote vermoeidheid bij het dier en pijn die enkele dagen na de aanval kan aanhouden. Hoe intenser en/of dichter op elkaar de crises, hoe langer deze hersteltijd kan zijn.
Diagnose van epilepsie
De dierenarts die essentiële epilepsie bij een hond vermoedt, kan verschillende onderzoeken uitvoeren zoals:
- bloedtesten,
- een punctie van hersenvocht,
- een hersenscan.
Als de resultaten van deze onderzoeken geen hersen- of bloedafwijkingen laten zien, kan de dierenarts de diagnose essentiële epilepsie stellen. Dit is inderdaad een diagnose van uitsluiting, wanneer alle andere mogelijke oorzaken van toevallen zijn uitgesloten.
De behandeling van epilepsie bij honden
Essentiële epilepsie kan niet worden genezen, maar de intensiteit, duur, frequentie van aanvallen en hersteltijd tussen aanvallen kunnen worden verminderd met anti-epileptica die levenslang moeten worden toegediend.Het doel van de behandeling is om het dier en zijn eigenaar een bijna normaal leven te geven door de aanvallen onder controle te krijgen.
De behandeling moet ook zo snel mogelijk na de diagnose van de ziekte worden uitgevoerd, want hoe groter het aantal en de frequentie van aanvallen voordat de behandeling wordt uitgevoerd, hoe groter de kans dat de hond niet goed reageert.
De medicijnen die worden gebruikt om primaire epilepsie te behandelen, bevatten moleculen met kalmerende eigenschappen: gabapentine, levetiracetam, zonisamide. dorst, levertoxiciteit, spierzwakte Om deze redenen moet de hond die een anti-epileptische behandeling krijgt regelmatig worden gecontroleerd door zijn behandelend dierenarts, die regelmatig bloedonderzoek zal uitvoeren.
Verschillende anti-epileptica kunnen worden gecombineerd om epilepsie bij honden te behandelen. De implementatie en monitoring van de behandeling vereist daarom de volledige betrokkenheid van de eigenaar van de hond, die eventuele bijwerkingen bij zijn hond zal moeten identificeren en zijn eventuele aanvallen zorgvuldig moet observeren. Deze informatie is van onschatbare waarde voor de behandelende dierenarts, zodat hij de juiste behandeling en de juiste dosering voor uw hond kan vinden.
Deze behandeling kan tijdens het leven van het epileptische dier worden bijgesteld.
Wat is de levensverwachting van een epileptische hond?
Bij een epileptische hond wiens behandeling de intensiteit en frequentie van aanvallen vermindert, wordt zijn levensverwachting over het algemeen niet beïnvloed door zijn ziekte.
Aan de andere kant is de prognose terughoudender bij honden die niet goed reageren op de behandeling en herhaalde of bijzonder intense aanvallen hebben.Bij plotselinge aanvallen (die elkaar opvolgen zonder herstelfase) kunnen ernstige en onomkeerbare neurologische gevolgen optreden, evenals de dood van het dier.
Is fytotherapie zinvol bij epilepsie?
Er zijn veel planten met kalmerende eigenschappen (valeriaan, desmodium) die de effecten van conventionele behandelingen voor epilepsie kunnen versterken of zelfs aanvullen. Maar vanwege de vele mogelijke geneesmiddelinteracties met medicijnen, wordt het echter niet aanbevolen om ze toe te dienen aan een zelfmedicerende hond. Bel in plaats daarvan een dierenarts die hierin gespecialiseerd is!
Veel planten kunnen ook worden gebruikt om de leverfunctie te ondersteunen die wordt belast door conventionele epileptische behandelingen: mariadistel, artisjok, kurkuma Nogmaals, praat met een dierenarts!
Epileptische hond: wat te doen tijdens de aanval?
Als je hond een epileptische aanval heeft, raak dan niet in paniek! Ook al is de crisis indrukwekkend, houd er rekening mee dat uw hond er geen last van heeft!
- Verminder alle prikkels die neuronale excitatie zouden kunnen verlengen: televisie, radio, lichten uitzetten, kinderen uit de buurt houden, zwijgen in de kamer waar het dier in crisis zich bevindt. Probeer niet met de hond te praten of hem te roepen. Houd deze omgeving kalm tijdens de herstelfase van het dier.
- Beveilig het gebied zodat hij zichzelf niet kan bezeren tijdens de aanval. Verplaats meubels die te dicht bij de hond zouden staan of plaats een kussen tussen de meubels en het dier zodat deze niet tegen elkaar aan stoten. Als de hond een driftbui heeft op de bank, zorg er dan voor dat hij niet v alt.
- Raak het dier niet aan tijdens zijn aanval. Probeer niet je mond te houden met het risico gebeten te worden, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is er geen risico om het door te slikken.
- Tijd de duur van de crisis. Na een krampachtige activiteit van 5 minuten of als de aanvallen elkaar opvolgen zonder herstelfase, moet onmiddellijk een dierenarts worden gebeld.
- Film de aanval als het een van de eerste epileptische aanvallen van uw hond is. Door de video aan uw dierenarts te laten zien, kan hij tijdens een volgend consult een precies beeld krijgen van het type en de omvang van de crisis.