Wat is intestinale lymfangiëctasie?
Intestinale lymfangiëctasie verwijst naar een verwijding van de lymfevaten in het darmkanaal, wat leidt tot lekkage van lymfe in het darmlumen en daardoor lekkage van plasma-eiwitten in het spijsverteringskanaal. Om dit eiwitlek aan te duiden spreken we ook wel van exsudatieve enteropathie.
Wat veroorzaakt intestinale lymfangiëctasie bij honden?
Er wordt onderscheid gemaakt tussen primaire lymfangiëctasie, ook wel congenitale lymfangiëctasie genoemd, en secundaire of verworven lymfangiëctasie.
De eerste heeft tot op heden geen formeel geïdentificeerde oorzaak, behalve dat we een raciale aanleg of erfelijke overdracht (en dus een waarschijnlijke genetische oorsprong) vermoeden bij bepaalde hondenrassen zoals de Bichon M altezer, de Rottweiler, de zachtharige Ier Terrier of zelfs de Yorkshire Terrier.
Verworven lymfangiëctasie kan secundair zijn aan rechter hartfalen, inflammatoire spijsverteringsziekten of zelfs verschillende oorzaken van obstructie van het intestinale lymfestelsel (zoals compressie door een tumor bijvoorbeeld) .
Hoe manifesteert de ziekte zich bij honden?
Diarree is een van de meest voorkomende klinische symptomen van intestinale lymfangiëctasie. Het is meestal met tussenpozen en, aangezien het de dunne darm betreft, is het vloeibaar tot halfvast van consistentie.
Honden met deze aandoening kunnen ook last hebben van anorexia, chronisch of periodiek braken en gewichtsverlies. Ze kunnen ook erg moe zijn.
In het geval van hypoproteïnemie na eiwitlekkage kunnen ascites (ophoping van vocht in de buik), perifeer oedeem of pleurale effusie optreden.
Het verlies van lymfocyten in het darmlumen kan ook leiden tot immunosuppressie, waardoor aangetaste honden vatbaarder worden voor het ontwikkelen van ontstekingsziekten en/of neoplasieën.
Hoe wordt het gediagnosticeerd en behandeld?
Om lymfangiectasie met zekerheid te diagnosticeren, moet de dierenarts darmbiopten gebruiken die dan een uitzetting van de mesenteriale en intestinale lymfevaten zullen aantonen. Deze biopsieën vinden meestal plaats na bloedonderzoek of een abdominale echografie, waardoor de dierenarts deze pathologie vermoedt.
De identificatie van de oorzaak van de intestinale lymfangiëctasie kan ook aanleiding geven tot aanvullende onderzoeken zoals röntgenfoto's of thorax- en/of abdominale echo's op zoek naar een mogelijke hartafwijking of een gezwel.
De behandeling van intestinale lymfangiëctasie is hoofdzakelijk gebaseerd op dieetmaatregelen. De aangetaste hond moet dan een vetarm, goed verteerbaar en rijk aan eiwitten van hoge voedingskwaliteit krijgen. Eventueel aangevuld met in vet oplosbare vitaminen.
Als dieetmaatregelen alleen niet voldoende zijn, kan de dierenarts medicamenteuze behandeling toevoegen, in het algemeen corticosteroïdtherapie of immunosuppressiva.
Deze behandeling kan bij sommige honden enkele maanden of zelfs jaren leiden tot remissie. De prognose is echter beter bij honden die niet goed reageren op de behandeling.