Wat is clostridia?
Digestieve clostridiose bij honden is een complex syndroom dat nog steeds relatief slecht wordt begrepen en dat wordt gekenmerkt door acute of chronische diarree en waarvan de veroorzaker de bacterie Clostridium perfringens is.
Deze bacterie zou deel uitmaken van de normale bacteriële darmflora van de hond, maar het lijkt erop dat bepaalde bacteriestammen in bepaalde gevallen in staat zijn een enterotoxine te produceren dat schadelijk is voor het dier. Dit toxine heeft het vermogen om zich te hechten aan het darmslijmvlies en verschillende laesies te veroorzaken, variërend van de vermindering van de doorlaatbaarheid van de darmcellen tot de pure en eenvoudige vernietiging van de laatste.
Het vermogen van Clostridium perfringens om ziekte te veroorzaken kan afhangen van factoren die inherent zijn aan het dier, zoals de "gezondheid" van het maagdarmkanaal of de immuunstatus.
Van bepaalde aandoeningen zoals stress, veranderingen in het voedingspatroon of pH-variaties in het darmkanaal wordt ook vermoed dat ze de aanmaak van gif.webpstoffen door bacteriën bevorderen. Het lijkt er echter op dat gevallen van digestieve clostridiose bij honden vaak verband houden met een overbevolking van Clostridium perfringens-bacteriën in de dunne darm.
Wanneer wordt digestieve clostridiose vermoed bij honden?
Digestieve clostridiose bij honden kan gepaard gaan met acute, plotseling optredende diarree of chronische (langdurige) en intermitterende diarree die elke 2 tot 4 weken terugkeert. Deze afleveringen kunnen maanden of zelfs jaren aanhouden.
Naast dunne ontlasting wordt diarree geassocieerd met clostridiose meestal geassocieerd met de aanwezigheid van slijm in de ontlasting, tenesmus (pogingen om te poepen) en soms de aanwezigheid van donkerrood bloed in de ontlasting. Aangetaste honden vertonen meestal de behoefte om vaak en dringend te poepen.
Sommige honden kunnen vloeibare ontlasting, braken en winderigheid vertonen.
Hoewel digestieve clostridiose bij honden van elke leeftijd kan voorkomen, zijn de meeste honden die chronische symptomen ontwikkelen van middelbare leeftijd of ouder.
Hoe wordt de diagnose digestieve clostridiose gesteld?
In het geval van digestieve clostridiose is de diagnose met zekerheid relatief moeilijk vast te stellen. Hiervoor kan uw dierenarts gebruik maken van verschillende onderzoeken, waaronder microbiologisch ontlastingsonderzoek en een colonoscopie.
Hoe wordt clostridiale enterotoxicose behandeld?
Digestieve clostridiose vereist meestal een orale antibioticabehandeling gedurende 5 tot 7 dagen. Bij recidiverende chronische gevallen is antibiotische therapie gedurende enkele weken nodig.
Voeding speelt een rol bij de behandeling en behandeling van honden met deze aandoening. Diëten met veel vezels verbeteren vaak de klinische symptomen door het aantal Clostridium in het darmkanaal te verminderen en door de pH van de darm te reguleren. Psyllium is een bron van oplosbare vezels die ook kunnen worden gebruikt om de effecten van een vezelrijk dieet te versterken, 1/2 tot 2 theelepels per dag in het dieet. Probiotica kunnen ook gunstige antibacteriële effecten hebben op Clostridium.
Als braken en diarree ernstig zijn, kan de hond in het ziekenhuis worden opgenomen om uitdroging te corrigeren.
Als het dier niet goed reageert op de behandeling, suggereert dit de aanwezigheid van andere bestaande pathologieën en zijn aanvullende diagnostische evaluaties nodig.